We zijn terug uit de Verenigde Staten van Amerika. De 14e reis deze keer. Deze keer startte de reis in Chicago, Illinois om na een rit va 6933 kilometer te eindigen in Atlanta, Georgia. Helemaal van een leien dakje ging het deze keer niet. Te beginnen met de geannuleerde vlucht op de heenreis. Het automatisch geboekte alternatief was alles behalve naar onze zin. Gelukkig waren we al op Schiphol zodat we zelf nog een andere vlucht konden regelen.
De reis was ook een stuk minder doorspekt van extremen dan de reis van vorig jaar. Geen sneeuwballen gevecht deze keer. Niet lopen zweten in de woestijn. Wel heerlijk wandelen door de bossen. Minder watervallen gezien in de eerste weken dan we hadden gehoopt. Dat ik van de statistieken en lijstjes ben is wellicht niemand vreemd. Zo wist ik klakkeloos te melden wanneer we voor de 365 dag door de USA aan het reizen waren. Inmiddels staat de teller op 373 dagen.
Op dag 366 kregen we te maken met Helene. De orkaan die de oostkust van de VS teisterde. Eén grote ellende aldus de nieuwsberichten. We kregen er niets van mee. Goed, het regende wat meer. Maar evacuaties, overstromingen en stroomuitval? We hebben het niet meegemaakt de eerste dagen nadat de orkaan had toegeslagen. Hier en daar een ontwortelde boom zagen we.
Tot de laatste zondag. Onderweg zien we ontelbare ontwortelde bomen. Zoveel hadden we er nog nooit gezien. Als we bij het hotel arriveren komen we erachter dat het hotel simpelweg is geannuleerd en opnieuw verhuurd .Voor een veel hogere prijs. We zoeken een ander hotel en passen ons gewoon aan. Wel merken we dat er veel is gesloten. Om ons veel onnodige kilometers rijden te besparen dienen we van te voren uit te zoeken of hetgeen waar we heen willen gaan wel geopend is. Een dag later wederom hetzelfde. Hotel geannuleerd, al krijgen we nu wel een bericht van het hotel via de mail dat het is geannuleerd. We boeken een ander hotel voor twee nachten en passen onze plannen aan.
Als we op donderdag verder richting het westen rijden, zien we onderweg nog meer omgewaaide bomen dan we op de zondag ervoor en de dagen daarna hebben gezien. Er zijn meer bomen omgewaaid dan dat er nog overeind staan lijkt het wel. Nog steeds kunnen we dit niet bevatten.
Maar ondanks deze ’tegenslagen’ kunnen we enkel de conclusie trekken dat ook deze rondreis weer de moeite waard was, en dat we er alweer naar uitkijken om over een maand of 11 weer te mogen gaan.
