Vandaag begint onze 14de reis door de Verenigde Staten van Amerika echt. We staan op tijd op, want we dienen een stukje te rijden. Einddoel van vandaag: Peru. Aangezien de kortste weg niet altijd de mooiste is, besluiten we via Noorwegen te gaan. We staan op tijd op. Eerst douchen, dan koffers inpakken. Daarna ontbijten en dan op weg. Kwart over zeven zitten we in de auto en gaan we koffie halen voor onderweg. De eerste stop is een Virtual in Yorkville. We maken een foto en gaan verder richting het zuiden. We stoppen in Norway bij een kerkhof. Ook hier is een Virtual. Als we de benodigde informatie hebben verzameld, zien we dat er ook een multi is. Deze doen we ook even voordat we verder gaan. Twee minuten later staan we bij het wrak van een vliegtuig dat in de jaren 80 van de vorige eeuw is neergestort. Ook dit is een virtual. We rijden weer verder. De volgende stop is de plek waar Charles Lindbergh in 1926 is neergestort. Voor eenieder die deze piloot niet kent. In 1927 vloog Charles Lindbergh als eerste non-stop over de Atlantische Oceaan van New York naar Parijs. Het monument is niet heel bijzonder. Zeker niet als we lezen dat Lindbergh niet hier is neergestort, maar 700 meter verderop. Wel zorgt het monument ervoor dat ik weer terugdenk aan de film over het leven van Charles Lindbergh die ik zag toen ik een jaar of zes was en destijds op mij een behoorlijke indruk maakte. Even googelen leert dat de film The Spirit of St Louis heet. Misschien over een tijdje nog maar eens een keer kijken.
We rijden verder naar het grote doel van vandaag. Mathiessen State Park. Hoe we hier terecht zijn gekomen, weet ik niet meer. Of we zijn een foto ergens tegengekomen, of iemand heeft het aangeraden. Hoe dan ook. De foto’s die we er van hebben gezien hebben ervoor gezorgd dat het op de kaart terecht is gekomen die we hebben gemaakt met allemaal ‘leuke plekjes in de VS’. Deze kaart is een ideaal hulpmiddel om een reis te plannen.
We parkeren de auto en beginnen aan de wandeling. We zouden door een canyon langs diverse watervallen moeten lopen. Inmiddels zijn we ervaren genoeg om te weten dat de meeste watervallen in september niet zo heel erg veel meer voorstellen, om de eenvoudige reden dat er niet zo veel water meer is. Ook hier blijkt de rivier inmiddels nagenoeg helemaal opgedroogd te zijn. We ontdekken dat het eerste punt waar we dienen af te slaan naar het volgende punt is afgesloten. We besluiten om de wandeling aan te passen en eerst het tweede deel van de wandeling te doen. We dalen via enkele trappen af in het ravijn en gaan op pad. Heel veel water staat er niet meer. Even later arriveren we bij de eerste waterval. Het stelt niet heel veel meer voor, maar er valt water naar beneden. Dus is het een waterval.
We wandelen verder. Onderweg zien we heel veel kikkers. Niet mijn meest favoriete dieren, maar goed. Ook zien we nog een paar schildpadden. We komen nog bij enkele watervallen meer, waar iets meer water naar beneden valt. We genieten volop. Als we het tweede deel van de wandeling af hebben, vinden we een ander pad naar het eerste deel.
Eerlijk is eerlijk. Heel veel is er aan dit deel van de wandeling niet aan. Niet dat het verveelt. We genieten van de bloemen die we zien, en het weer is geweldig. Wat wil een mens nog meer? Als we ruim 14 kilometer hebben gewandeld zijn we weer bij de auto.
Het is nog vroeg. We kijken op de kaart, en besluiten om naar Starved Rock State Park te gaan. Niet zo heel ver weg. Dit park staat ook op de kaart van ‘leuke plekjes in de VS’, en staat voor morgen op de agenda. Maar zoals gewoonlijk, zullen we tijd te kort komen om alle wandelingen te kunnen doen, dus als we vandaag tijd hebben, om een wandeling te doen die nog niet op de planning staat, dan is dat mooi meegenomen.
Deze waterval is mooier dan de anderen die we vandaag gezien hebben, en we genieten dan ook volop van deze leuke wandeling van 2½km. Na de wandeling besluiten we om nog even naar het bezoekerscentrum te gaan. We bezoeken het museum en maken een praatje met een vrijwilligster. Dan is het alweer tijd om naar het hotel te gaan. Even inchecken. Snel de spullen uitpakken en een hapje eten. Alles gaat vlot, zonder dat we een woord tegen elkaar hoeven te zeggen over hetgeen gedaan dient te worden. We kunnen het nog steeds. Morgen weer verder.
