Er is een wezenlijk verschil tussen op reis zijn en vakantie houden. Als je op reis bent, zeker zoals wij zijn, dan wil je zoveel mogelijk dingen zien. Dat betekent vroeg op staan en vroeg op pad gaan naar de volgende bestemming. Vakantie houden betekent uitslapen en wel zien waar het schip strandt. Na 25 dagen op reis te zijn, is het nu tijd voor een paar dagen vakantie bij Rob & Tracy.
Gisterenavond gearriveerd en het voelt als thuiskomen. Voor vandaag. Geen wekker die afgaat. Niets wat er in een of ander roadbook staat. Niets van dat alles. We zien wel hoe laat we wakker worden en wat de dag ons gaat brengen. Iets na de klok van zeven wordt ik wakker. Eenieder die mij een klein beetje kent, weet dat ik dat uitslapen noem. Welhaast tot extreem laat. Op het gemak wakker worden. Op het gemak ontbijten en kletsen. Bijpraten. Vorige week is Tracy naar de Eerste Hulp gegaan met enorme pijn in haar rug. Ze hebben niets gevonden en is weer naar huis gestuurd met pijnstillers. Daarbovenop is Rob een paar dagen geleden door zijn rug gegaan. We hebben zelfs overlegd of we onze plannen niet aan zouden passen, want ondanks dat het lijkt alsof we veel gepland hebben. We zijn nog steeds flexibel in onze plannen, en kunnen die altijd aanpassen. Bovendien willen we hun niet tot last zijn, als ze veel pijn hebben. Het aanpassen van onze plannen was uit de boze.
Na het ontbijt en kletsen was het tijd voor een wandeling. Rob & Tracy zouden kijken hoe het ging. Na een tijdje kreeg Rob teveel last van zijn rug, en is omgedraaid en terug naar huis gewandeld. Ongeveer halverwege het rondje was het ook voor Tracy genoeg, en besloot ze, heel verstandig, om de wandeling af te breken. Voordat we op pad gingen, heeft Rob ons een route laten zien, die iets verder ging dan het rondje om het meer. Als we die route zouden volgen, zouden we een fraai uitzicht over het meer hebben. Nu zullen er wellicht mensen zijn, die denken: “Waarom gaan jullie geen geocache zoeken?” Dat is heel eenvoudig, Lake California is een zogenaamd ‘Gated community’. Dat betekent privéterrein. Het is niet toegestaan om daar een geocache te verstoppen, omdat die voor iedereen beschikbaar dient te zijn. Rob vertelde ons ook dat hij jaren geleden op het park een cache verstopte voor een vriendin die daar ook woont, en dat zij die ging zoeken en vervolgens ergens anders voor Rob verstopte. En zo verder en zo verder. Een privé-cache zeg maar. Wij gaan verder met de wandeling, en de wandeling is een behoorlijke klim omhoog. Maar zeer de moeite waard, want de vergezichten zijn schitterend. Op een bepaald punt zien we Mount Shasta in de verte. Even later kijken we over Lake California, de Sacramento-rivier en Mount Lassen uit. We genieten en wandelen verder. Als we bijna terug zijn op de harde weg, krijgen we een berichtje. Rob. Of we een privé-cache voor hem hebben verstopt. Niet aan gedacht, maar omdat we eigenlijk altijd wel een lege micro-container bij ons hebben, besluiten we om dat te doen. Nu vinden we zelf weinig aan een micro achter een verkeersbord. We besluiten dus om de heuvel weer op te wandelen en een plekje met een fraai uitzicht uit te kiezen om daar vervolgens de cache te verstoppen. Zo gezegd zo gedaan. Na een wandeling van bijna 10km zijn we weer terug.
We kletsen verder, kijken de wedstrijd van PSV (althans de 2e helft) en kijken daarna wat video’s over Eindhoven. We zien dingen die voor ons heel herkenbaar zijn en kunnen er uitleg over geven. Ook kijken we enkele video’s over gerechten die typisch Nederlands zijn. Wel, ik kan zeggen dat het ook voor ons leerzaam was en dat we dingen voorbij hebben zien komen, waarvan we geeneens wisten dat het typisch Nederlands was. Na een heerlijk diner kletsen we verder en kijken nog een late-night-show. De Amerikaanse versie van ‘Dit was het nieuws’. Grappig, al weten we niet altijd waarover het gaat, omdat sommige items simpelweg geen wereldnieuws zijn. Morgen verder met vakantie houden. Dus uitslapen en….. We zullen wel zien.
Fijn om weer daar te zijn even bij kletsen mooie 📸