Kleine stappen

Houston, de stad van! Ja, waarvan eigenlijk. is het de stad die iemand opbelt als hij onderweg is naar de maan om te zeggen dat er een probleempje is? Wellicht, maar heel veel zegt het ons eigenlijk niet. Wat dan wel? We hebben totaal geen idee. En om heel eerlijk te zijn, vinden we dat ook helemaal niet erg. Een stad die niet heel bijzonder is, is ideaal om een dagje te vertoeven om op die manier een beetje te acclimatiseren. En dat is wel nodig. Ondergetekende stond vanochtend om kwart voor vijf op. Niet omdat het nodig was, maar puur omdat de biologische wekker het de hoogste tijd vond. Een kleine drie kwartier later was ook Marieke van de partij. Dus maar douchen en daarna ontbijten. We besluiten om alvast wat boodschappen te gaan halen, die we over een paar dagen nodig hebben. Het is dan 7 uur. Gelukkig zijn hier de winkels dan al gewoon open. Bovendien kunnen we dan meteen genieten van een fraaie zonsopkomst.

Als we de boodschappen in het hotel hebben achtergelaten, gaan we op weg naar downtown Houston. In januari hebben we al een wandeling door deze stad uitgestippeld. En ook de parkeerplaats hebben we daarbij natuurlijk uitgezocht. Jammer, maar helaas. Vandaag is de parkeergarage gesloten in verband met een evenement. Wat nu? We rijden verder en parkeren de auto aan de kant van de weg. We zoeken met spothero een betaalbare parkeerplaats op, en boeken die. Een paar minuten later stoppen we met de auto voor de slagboom van de parkeergarage en hopen dat de boeking is doorgekomen. We houden de QR-code die we in de mail hebben ontvangen voor de camera en de slagboom en de roldeur gaan open.

We besluiten om onze wandeling door Houston te laten beginnen op het punt dat we oorspronkelijk al startpunt hadden uitgezocht. Klein nadeel is wel dat het in totaal een paar kilometer verder wandelen zal zijn dan we hadden bedacht. En hoewel het nog maar net 9 uur is geweest, is het toch al behoorlijk warm. We zoeken de eerste geocache voor vandaag. Het duurt eventjes, maar uiteindelijk hebben we de goed verstopte cache gevonden.

Dan wandelen we verder naar de volgende locatie. Tijdens het uitstippelen van de wandelroute in januari heb ik een plek gevonden die bekend staat als Skyline View. Dit is een brug over een snelweg, waarvan het hek volhangt met hangsloten. Tussen de hangsloten door heeft men een goed uitzicht op de skyline van Houston. Met behulp van streetview ontdekte ik een gat in het hek. De locatie gepind en de coördinaten opgeslagen. Als dan blijkt dat het bepalen van de juiste locatie gelukt is tot op 2 meter vanachter een computertje 8160 kilometer verderop, dan geeft dat wel een voldaan gevoel. Dat het uitzicht op de skyline dan een beetje tegenvalt, dan is dan maar zo.

We wandelen verder en krijgen te horen dat het in Zoutelande vandaag veel te warm is om te fietsen. Wel, we zouden natuurlijk kunnen antwoorden dat het hier ook warm is en ook wij niet onderweg zijn op de fiets. We besluiten wijselijk om niet te antwoorden, maar maken gewoon de stappen wat kleiner en wandelen verder naar Tranquillity Park. Dit park is opgedragen aan de geschiedenis van de ruimtevaart. En juist in dit park is een klein monument dat ik graag wil zien. Namelijk een kopie van de voetafdruk die Neil Amstrong in 1969 op de maan zette.

We wandelen verder. Het wordt warmer en warmer, en onze stappen worden vanzelf kleiner. Onderweg valt ons het grote aantal muurschilderingen op. We genieten van deze kunst en wandelen verder en verder. Onderweg drinken we een paar keer een kop koffie. Warm is het toch al.

De laatste grote stop van de wandeling is een beeld van Fab 4, oftewel The Beatles. Een eindje weg van de binnenstad op een plekje waar eigenlijk niemand komt staan vier enorme beelden van John, Paul, Ringo & George. We maken foto’s en gaan terug naar de parkeergarage. Dit is nog wel een behoorlijk eind lopen, en door de hoge temperatuur, hebben we warm stromend water op onze ruggen.

Wat ons opvalt is dat Houston verrijkt is met behoorlijk wat kunst. We genieten ervan. Als we bij de auto zijn, hebben we nog enkele korte stops in de planning zitten. De eerste zijn de Presidential Heads. De naam zegt genoeg. In de tuin van een kunstenaar staan enorme hoofden van voormalige presidenten van de VS. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat deze in een themapark in South Dakota zouden komen te staan, maar dat project is nooit van de grond gekomen. Gelukkig voor ons, want deze plek is leuk genoeg om er een stukje voor om te rijden en enkele foto’s te maken.

De laatste stop van vandaag is een kunstmatige waterval in het Gerald D. Hines Waterwall Park. Parkeren is er nagenoeg onmogelijk. Dus alarmlichten aan en een paar foto’s maken. Een leuke stop voor een paar minuten, maar meer ook niet. We besluiten om wat te gaan eten, want langzaam aan beginnen we toch wel honger te krijgen. We zijn nog niet helemaal geacclimatiseerd, maar dat is niet erg. Ook daar zijn kleine stapjes voor nodig.