Frisjes

Texas kent twee nationale parken. Big Bend in het zuiden & Guadalupe Mountains in het noordwesten. Beide parken stonden op ons lijstje om te gaan bezoeken. En van beide parken konden we ook niet echt een goed beeld krijgen. Net zoals bij Big Bend zoeken we middels de site alltrails enkele wandelingen uit. De wandeling die met stip op 1 staat, is de wandeling Devil’s Hall. We bekijken foto’s en kunnen beamen dat het wel fraai is. Klein nadeel, de wandeling staat te boek als zwaar.

Als we meer foto’s bekijken, is ons al snel duidelijk dat het voor ons fysiek niet te doen is om de wandeling helemaal tot het einde te voltooien. Ongeveer 150 meter voor het einde van de route bevindt zich namelijk Hiker’s Staircase. Een obstakel waar we waarschijnlijk nog wel heelhuids op kunnen klimmen, maar weer heelhuids naar beneden lijkt ons net iets té voor ons. En aangezien dit een op-en-neertje is, dienen we de trap ook weer af te klauteren. We besluiten dan ook om de wandeling te doen tot aan het punt waar het voor ons op zal houden. De lengte van de route die wij zullen afleggen is maar 6,8 kilometer. Maar door het terrein denken we er toch 3,5 uur voor nodig te hebben.

Vroeg vertrekken dus, want voordat we naar het Nationale Park gaan, willen we ook nog een korte omweg maken naar de zoutvlakte van Texas. En als we daar dan toch zijn, kunnen we net zo goed een klein stukje verder rijden naar een oud, verlaten café. Een korte omweg en een klein stukje verder rijden betekent hier een kilometer of 70. Een afstand waar we thuis niet over zouden piekeren om die even extra te rijden, maar hier stelt het niet zo heel veel voor. Een half uurtje. Max. Zo gezegd, zo gedaan. Als we deze ochtend wegrijden bij het hotel, valt het op dat het bewolkt is. Zou het vandaag dan iets minder warm worden dan het de afgelopen tijd is geweest. Als we bij de zoutvlakte staan, is het inderdaad nog aan de frisse kant. Het is nog maar net 22 graden, en dat terwijl het toch al iets na de klok van acht is. We rijden verder naar het café, vinden een cache en maken een foto. We keren om en rijden naar Guadalupe Mountains NP. We gaan naar het bezoekerscentrum en korte tijd later beginnen we aan de wandeling.

We bedenken dat het helemaal niet erg is, dat het bewolkt is, en niet zo heel warm. Wel lekker eigenlijk. Zeker met een zware wandeling in het vooruitzicht. We lopen lekker en genieten van het uitzicht op de bergen. Al snel zijn de wolken verdwenen, en wordt het weer warm. Na bijna 2,5 kilometer over een relatief vlak pad te hebben gewandeld, zien we een bordje staan dat ons vertelt dat de route verder gaat door de rivierbedding.

De rivierbedding ligt bezaaid met kiezelstenen. Meer grote dan kleine. Dat betekent dat het al snel een klauterpartij wordt, en dat we onze weg tussen de manshoge kiezelstenen dienen te zoeken. De blauwe lucht is inmiddels weer ingewisseld voor bewolking. Ook de temperatuur is weer wat gedaald. Al merken we daar eerlijk gezegd weinig van. We vorderen langzaam maar gestaag. Bovendien moeten we tijd nemen om van de omgeving te genieten. Na een uurtje te hebben gezwoegd, staan we aan de voet van Hiker’s Staircase. We genieten volop. Nog even ga ik kijken of het voor ons te doen is om naar boven te gaan en dan de laatste 150 meter af te leggen. Na 10 stappen is het duidelijk. Hier moeten we niet aan beginnen.

We rusten even uit, genieten van een mueslireep, wat water en het uitzicht, en beginnen dan aan de reis terug. Klimmen, klauteren, zwoegen en zweten. Want ondanks dat het vandaag een stuk minder warm is, zweten we volop. Dat is op zich ook niet zo heel vreemd, want het kwik is inmiddels gewoon ruimschoots de 30 graden gepasseerd. Na 3,5 uur staan we weer bij de auto. We besluiten om meteen te gaan lunchen. Net zo gemakkelijk, want er is bij de parkeerplaats ook een picknickplek.

Na de lunch gaan we verder met de volgende wandeling. Een korte dit keer, maar ook de moeite waard. Als we deze wandeling ten einde hebben, zien we dat we aan de vroege kant zijn. Dat we vroeg zijn, heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat we inmiddels in een andere tijdzone zitten en een uurtje gewonnen hebben. We besluiten om nog een wandeling van iets minder dan 2 kilometer te gaan maken.

Als die voltooid is, rijden we richting het hotel. Een rit van anderhalf uur. We splitsen die op in 2 delen. Onderweg doen we nog een korte wandeling en een cache. We checken in bij het hotel, en dan is het tijd om de was te gaan doen.