Met de dommen

Voor vandaag stond er eigenlijk een bezoek gepland aan Valley of Fire SP. Echter een tijdje geleden zijn er wandelroutes afgesloten in verband met de extreme warmte. En paar weken geleden zijn er stukken weg weggespoeld in verband met de extreme regenval. Alles zou weer open moeten gaan op 1 oktober. Die datum gaan wij niet redden, omdat we hier dan al weer weg zijn. Maar we kunnen wel hetgeen we bedacht hebben om hier te doen simpel omdraaien. Misschien dat we dat geluk hebben, dat sommige wandelroutes al weer open zijn. Hoe dichter we op 1 oktober zitten, hoe groter de kans daarop is, is onze gedachtengang.

Voor vandaag gaan we dus de wandelroute doen die we in het roadbook op vrijdag hebben zitten. Hiervoor hebben we iets heel anders uitgezocht. Namelijk een wandeling in de Spring Mountains over de Lower & Upper Bristlecone Trail. Deze wandeling begint op 2600 meter hoogte. Las Vegas ligt op ongeveer 600 meter hoogte. Dat is dus een behoorlijk hoogteverschil waar we ongeveer een uur over zullen doen. Onderweg bezoeken we het Silent Heroes Of The Cold War National Memorial. Een monument waar de slachtoffers van de koude oorlog worden herdacht. Stiekem toch best indrukwekkend en zorgelijk om toch tot de ontdekking te komen dat er eigenlijk weinig is veranderd en dat de mensheid helemaal niets heeft geleerd.

Na het bezoek aan dit monument begint de echte weg naar boven. Als we bijna boven zijn, maken we nog een korte stop bij een uitzichtpunt waar je over de woestijn heen kunt kijken. We rijden verder. Hoe dichter we bij de door ons uitgezochte parkeerplaats komen, des te zorgelijker vinden we alles worden. Alle parkeerplaatsen die we tegenkomen zijn afgesloten. Waarom? We hebben geen idee. Aangezien geluk met de dommen is, is het maar goed dat we niet zo heel erg slim zijn. De parkeerplaats waar onze wandeling begint is gewoon open.

De wandeling gaat vanaf de eerste meter die we lopen bergopwaarts. Gelukkig is het allemaal heel regelmatig. Ook hebben we geluk met de temperatuur. Als we aan de wandeling beginnen is het nog redelijk frisjes, maar warm genoeg om gewoon een korte broek aan te hebben. We zien informatieborden waarop staat hoe we Bristlecones kunnen herkennen. Dit is vrij eenvoudig en is zelfs voor minder slimme mensen zoals wij te doen. Wat een geluk hebben we toch weer. Bristlecones kunnen meer dan 5000 jaar oud worden. Hoewel sommigen zeggen dat deze bomen de oudst levende organismes zijn, is dat niet correct. In de staat Utah bevindt zich de Pando. Dit is een bos van 47 hectare groot, dat uit één wortelstelsel bestaat en naar schatting 80.000 jaar oud is. Ook zijn er op de aardbol bacteriën gevonden die al meer dan een half miljoen jaar oud zijn.

We genieten van de wandeling. De Aspen trees zijn al volop in herfstkleuren getooid. Nu de zon erop schijnt, zijn de kleuren nog intenser en vormen een schitterend contrast met de naaldbomen die er volop staan. We komen langzaam hoger, en er komen steeds minder bomen te staan. Dit is het gebied waar de Bristlecone het beste gedijt. Als we op ruim 2800 meter hoogte aanbelandt zijn, is het tijd om te gaan lunchen. We vinden een boomstam en hebben weer een ‘lunch met een view’ zoals we het zelf noemen.

Onderweg vinden we zo nu en dan een geocache. Ook laten we er een behoorlijk aantal links (en rechts) liggen, omdat we vinden dat de klim (of afdaling) naar de cache te gevaarlijk is voor ons kneuzen. Kort na de lunch belanden we op het hoogste punt van de wandeling. Hier slaan we het pad op naar de Lower Bristlecone Trail. Het pad is hier heel anders. Vrij gelijkmatig en ook behoorlijk breed. Een auto zou er zonder problemen overheen kunnen rijden.

Aangezien we over het algemeen bijna net zo lang stil staan om foto’s te maken of geocaches te zoeken als dat we wandelen, mag het geen verrassing zijn dat we over de wandeling van iets meer dan 11 kilometer bijna 4½ uur doen. Deze ochtend heb ik op de Adventure Labs-app nog een korte wandeling gezien bij het Desert National Wildlife Refuge. We besluiten om daar een korte wandeling te doen. Maar eerst maken we onderweg een stop om de door ons geliefde Joshua Tree nog maar eens een keer te fotograferen. Terwijl we naar beneden rijden, wordt het ook steeds warmer. Was het bij de Bristlecone trail nog een aangename 20 graden, bij het Refuge aangekomen, slechts 36 kilometer verderop, is het 36 graden. In eerste instantie valt de wandeling wat tegen. We zien enkel woestijn. We hadden de hoop om wat dieren te zien. Dan zien we een aquarium. Of iets wat er voor moet doorgaan. We kijken, en zien een paar visjes zwemmen. We lezen het informatiebord en komen tot de ontdekking dat deze visjes de laatst overgebleven exemplaren zijn van de Pahrump Poolfish. Dan wordt het toch wel weer een bijzonder parkje.

De laatste stop van vandaag is een niet zo heel bijzondere, namelijk Tule Springs Fossil Beds National Monument. Op deze plek zijn in de vorige eeuw veel fossielen gevonden, en het vermoeden bestaat dat er nog vele fossielen in de grond zitten. Om te voorkomen dat het gebied wordt volgebouwd, is het sinds 2014 beschermd gebied. We parkeren de auto. Maken een foto van het bord van het NM. Wandelen een klein stukje en kunnen weer een parkje van de lijst met 423 NPS sites afstrepen.