Het wonder van Lehman

Vandaag gaan we terug naar Great Basin National Park om een wandeling door een grot te maken. We hebben 30 dagen geleden tickets gekocht voor de uitgebreide tour die om 9 uur begint. Hoewel we op slechts 110 kilometer rijden van het park af zitten, zetten we de wekker voor de zekerheid toch maar een kwartiertje eerder. Het ontbijt in het hotel schuine streep casino is namelijk niet in buffetvorm, maar wordt geserveerd bij Denny’s dat in het hotel gevestigd is. Wat het ontbijt is, daar hebben we ook geen keuze in. Pannenkoeken, ei en koffie. Nadat we een tafel toegewezen hebben gekregen, dienen we te zeggen dat we pannenkoeken, ei en koffie willen hebben om vervolgens de voucher voor het ontbijt te overhandigen. Regels zijn regels. Zwart is zwart. Wit is wit.

Hierdoor neemt het ontbijt wel meer tijd in beslag dan we gewoon zijn. Om bij het bezoekerscentrum te komen hebben we toch een klein uurtje nodig. En we willen niet te laat komen. De kans op file is niet zo heel groot onderweg. De weg naar het bezoekerscentrum gaat grotendeels over Highway 50. Deze weg staat bekend als de rustigste weg van de Verenigde Staten. Rond de klok van half negen sluiten we aan in de rij in het bezoekerscentrum. We zien dat mensen die op de bonnefooi een rondleiding door de grotten willen hebben pech hebben. Alle rondleidingen zijn vol. Nu zijn de groepen met 20 personen niet zo heel erg groot, en het is ook niet zo dat ieder kwartier een rondleiding vertrekt. In totaal zijn er 12 rondleidingen op een dag. Vier keer de uitgebreide en de rest is verdeeld over kortere tours.

Bij de uitleg over de gevaren en de regels in de grot wordt duidelijk verteld dat er niets aangeraakt mag worden behalve de leuningen en de vloer. Daarna wordt er, iets wat standaard is in de VS, gevraagd waar iedereen vandaan komt. Wij zijn in deze tour de enigen die niet van hier zijn. Er wordt bevestigd wat ons de afgelopen weken al is opgevallen. Er zijn nagenoeg geen buitenlanders op vakantie in de VS op dit moment. We hebben een paar keer Nederlands en Duits gehoord. Een keer Vlaams, en een keer Engels met een Frans accent. En dat was het.

De rondleiding begint en al snel zien we meer stalactieten, stalagmieten, helictieten en andere typische grotformaties dan we hadden verwacht te zullen zien. Maar waar de grotten van Lehman vooral om bekend staan, is de aanwezigheid van de zeldzame formaties die bekend staan als grotschilden. Echt zeldzaam zijn ze in deze grot niet, want er zijn meer dan 500 grotschilden te bewonderen. Ik ben vooral onder de indruk van Westroom. In deze ruimte is het een en al -ieten wat de klok slaat. Ook de Grand Palace zaal is zeer indrukwekkend. Hier is het meest bekende grotschild te zien, die men de Parachute noemt.

Als de rondleiding ten einde is, gaan we op weg voor een wandeling. Eentje die pittiger is dan die van gisteren. Qua lengte valt deze wel mee. Een goede 10 kilometer. Maar we dienen wel ruim 500 meter omhoog te wandelen. Helaas loop ik vandaag niet echt lekker. Mijn voet wil niet mee, en ook het omhooglopen lukt me niet. Na een kleine kilometer wandelen besluiten we om de wandeling af te breken en terug te gaan naar de auto. Zoals ik gisteren al tikte worden we steeds verstandiger. We hebben nog andere wandelingen op het lijstje staan die minder inspannend zijn. We kiezen een wandeling van iets meer dan twee kilometer uit. Deze ligt 7 kilometer bij het begin van deze wandeling vandaan. Hemelsbreed welteverstaan. Met de auto is het 42 kilometer rijden, waarvan 28 kilometer over onverharde weg gaat. Op de parkeerplaats genieten we in alle rust van onze lunch. Bij het begin van de wandeling passeren we een struik die vol zit met vlinders. We maken wat foto’s en wandelen verder. Als we terug bij de auto zijn, weten we dat de struik het mooiste van de wandeling was. Ook de weg naar de parkeerplaats was de moeite.

We hebben nog een wandeling van ruim vier kilometer op het lijstje staan. We besluiten om deze te gaan doen als afsluiting van de dag. Zoals zo veel wandelingen in National Parks, is ook dit een zogenaamd op en neertje. Het venijn van deze wandeling zit in de eerste, en dus ook de laatste 500 meter. Hier is het pad niet heel erg pad en voert het over rotsen en zit er een behoorlijke afdaling dan wel stijging in. Deze wandeling is gelukkig wel de moeite waard.