Vandaag hadden we een druk programma op de planning staan. Natuurlijk is dat onze eigen schuld, maar het zou allemaal een stuk gemakkelijker zijn geweest als het winkelcentrum een uur eerder geopend zou zijn. Aangezien wij geen langslapers zijn, dienden we zodoende eerst iets te doen voordat we zouden gaan winkelen. De keuze viel uiteindelijk om richting Lake Berryessa te rijden en daar wat rond te rijden en wat geocaches te doen. Na dat gedaan te hebben, zorgden we ervoor dat we klokslag twee over tien bij de eerste winkel in het winkelcentrum stonden. Nog geen uur later hadden we alle winkels al bezocht. Helaas niet kunnen slagen, maar heel erg is dat ook niet.
De volgende stop was het Skyline Park. In dit park ligt aan de Skyline Trail een geocache die is verstopt in december 2000. Inderdaad een die op het lijstje met te vinden geocaches staat. De wandeling leidt ons 200 meter hoger en is pittig. Zeer pittig. Alhoewel de te overbruggen afstand niet heel lang is, is het gemiddelde stijgingspercentage van deze wandeling maar liefst 17%. En dat ook nog eens over ongelijke en losliggende rotsen. Gelukkig kunnen we wel regelmatig even op adem komen en genieten van fraaie vergezichten. Voor deze korte wandeling van een paar kilometer hadden we ruim een uur ingepland. Mede doordat we lang naar de cache hebben moeten zoeken hadden we bijna twee uur nodig voordat we konden gaan genieten van een welverdiende lunch.
Na de lunch was de volgende bestemming alweer een cache. Eentje die verstopt is in oktober 2000. Deze wandeling is langer, maar heeft maar een hoogteverschil van een metertje of 60. Een min of meer vlakke wandeling dus. De weg naar de parkeerplaats is al schitterend, en we balen dat we niet heel veel tijd hebben, want overal langs de weg heb je schitterende uitzichten. De ene keer over de Stille Oceaan, dan weer over de Baai van San Francisco. We rijden een stukje over Skyline Boulevard alvorens we de auto parkeren. We wandelen richting de cache en genieten van de fraaie uitzichten hier vanaf het smalle pad. Al snel komen we tot de ontdekking dat het hoogteverschil meer dan 60 meter is. We hebben echt het idee dat we halverwege een begroeide canyon lopen. Aan de ene kant van het smalle pad gaat het redelijk recht omhoog, aan de andere kant gaat het redelijk recht omlaag. Als we bij de cache aankomen zien we het wrak van een auto liggen. Veel is er niet van over, en we zijn ervan overtuigd dat de inzittenden het niet overleefd zullen hebben. Hoe lang het wrak er al ligt, weten we niet. Wel dat het al lang is, want het is alleen nog maar een bonk in elkaar gefrommeld roest. Wat voor auto het is geweest? Waarschijnlijk iets met Firestone, want dat is de naam van de cache. Het meest opvallende is misschien nog wel dat de band die nog op de auto zit, keihard is. We vinden de cache snel en wandelen terug naar de parkeerplaats.
Vanaf hier gaan we terug richting de parkeerplaats om aan de rit richting het hotel te beginnen. De afstand is niet heel groot, maar we weten wel dat deze behoorlijk wat tijd in beslag zal nemen. We dienen namelijk over de Golden Gate Brug langs San Francisco helemaal naar het zuiden van de Bay Area te rijden. Het is redelijk, maar niet idioot druk. Toch besluiten we om een alternatieve route te nemen, die iets langer is qua afstand, maar qua tijd net zo snel is. Als we in het hotel zijn gearriveerd, kunnen we, ondanks dat we in Vacaville niet geslaagd zijn, terugkijken op een geslaagde dag.
