Toen we deze ochtend naar buiten keken, regende het voor de verandering maar weer eens een keer. En zoals gebruikelijk staan er ook voor vandaag geen binnenactiviteiten op het programma. Ach, we zullen wel zien. In het ergste geval dienen we de onderbroeken aan het eind van de dag uit te wringen.
Voor vandaag staan er behoorlijk wat kilometers op het programma. We gaan eerst richting het oosten, om daarna richting het zuiden te rijden. Nadat we boodschappen hebben gedaan voor de lunch, rijden we een anderhalf uur naar de eerste stop van vandaag, Salt Creek Falls. Alhoewel eerste stop is ook niet waar, want onderweg zien we een Covered Bridge. Natuurlijk moeten we daar even stoppen om een foto te maken.
Sommigen zullen wellicht wel denken. Alweer een waterval. Krijg je daar dan geen genoeg van. Om eerlijk te zijn, eigenlijk niet nee. We hebben al vele watervallen gezien de afgelopen jaren, en nog steeds kunnen we van dit natuurgeweld genieten. Zo ook van deze waterval met een hoogte van 87 meter. Als we de auto parkeren op de parkeerplaats bovenaan bij de waterval, houdt het wonder boven wonder op met regenen. We weten dat er hier een wandeling is naar de onderzijde van de waterval, en die willen we dan ook doen. Helaas voor ons, is enkele maanden geleden, bijna bij het eind van de wandeling een groot stuk van het pad weggevaagd. We kijken hoe ver we kunnen komen, en we vinden het ver genoeg. Al hadden we natuurlijk liever onder aan de rand van het meertje gestaan om daar enkele foto’s te maken.
Na genoten te hebben van de waterval, dienen we nog verder naar het oosten te rijden. Als we bij de waterval wegrijden, begint het weer te regenen. Na twee uur rijden arriveren we in het eerste Nationale Park dat we deze reis aandoen: Crater Lake. We hebben dit meer al eens bezocht tijdens onze rondreis in 2009. Als we het park inrijden, stopt het met regenen. Alles wat je hier ziet is een meer. Wel een groot meer, maar het is en blijft een meer. En ook een schitterend meer, maar het is en blijft een meer. We stoppen regelmatig, en maken vele foto’s van dit meer. We besluiten om in de auto te eten, omdat het maar 6 graden is. We parkeren de auto wel dusdanig dat we een fraai uitzicht op het meer hebben. Met zo’n uitzicht smaakt het allemaal toch naar meer.
Aan de zuidkant van het park verlaten we het meer om nog twee-en-een-half uur naar het zuiden te rijden. Ongeveer halverwege zoeken we enkele geocaches om zo de benen te kunnen strekken en en passant ook de maand september 2019 te kunnen vullen met vier gevonden caches.
