Gisteren tikten we al dat we Californië redelijk snel willen doorkruisen. We zouden dat natuurlijk veel sneller kunnen doen, dan dat we het op dit moment aan het doen zijn, maar we hebben tegen elkaar gezegd toen we deze trip in elkaar gingen puzzelen dat we per dag maximaal 500 kilometer verbindingsroute willen rijden. Vandaag staat de langste dag op de planning en zitten we zonder extra uitstapjes bijna aan die zelfopgelegde limiet van 500 kilometer.
Maar wie zouden wij zijn, als we geen extra uitstapjes gaan maken op een dag. Dan wordt het ook allemaal maar zo saai. Gisterenavond in het hotel hebben we nog wat extra stops uitgezocht. Zes van die extra stops zijn bezienswaardigheden in de stad Bakersfield. Als eerste stoppen we op de plek waar op 23 augustus 1977 voor het eerste een vliegtuig op mankracht een 8-figuur vloog. Leuke plek? Nee, niets bijzonders, maar we kunnen wel zeggen dat we er geweest zijn. We gaan verder naar Bakersfield. De eerste stop is een boog met de naam van de stad over de weg. Een soortgelijke boog hebben we al ooit in Reno gezien. We parkeren de auto. Wandelen erheen, maken een foto en gaan verder naar een fraaie toren. Hier hetzelfde verhaal. Parkeren, stukje lopen foto maken en weer verder. Zo maken we verschillende stops in deze verrassend leuke stad. De laatste stop hier is bij de winkel van de schoenmaker. Deze is in een heel toepasselijk gebouw gehuisvest. We laten Bakersfield achter ons liggen, en gaan verder. Er dienen immers kilometers gemaakt te worden vandaag.
Het wordt langzaamaan tijd om te gaan lunchen. We zoeken een stadje uit met een park zodat we daar kunnen picknicken. Als we de auto parkeren zien we dat het wel een bijzonder park is. In dit park staat namelijk een kiepwagen geparkeerd van een metertje of zeven hoog. Een picknickbankje is er echter niet te bekennen. Omdat we toch wel trek hebben, besluiten we de auto om te toveren tot lunchroom.
Na de lunch gaan we verder. Het volgende doel is Calico Ghost Town. We gaan hierheen met gemengde gevoelens. Calico is namelijk geen echte spookstad, maar een commerciële attractie.Alle gebouwen zijn in oude glorie hersteld, met daarbij de opmerking dat in, nagenoeg, elk gebouw een winkel is gehuisvest. Zelf noemen we het gewoon gebrek aan beter, en we betalen de entree en gaan kijken. Als we bedenken dat het een soortement van openluchtmuseum op zijn Amerikaans is, kunnen we het beter smaken en genieten we van dit museum / attractiepark.
Het wordt later en we dienen nog bijna 150 kilometer te rijden. Deze weg leidt ons dwars door de woestijn en is saai. Halverwege de rit moeten we voor de eerste keer afslaan, en we maken van de gelegenheid gebruik om een korte fotostop in te lassen die wel de moeite waard is door de entourage rondom het café dat hier is gevestigd. De volgende afslag is weer 72 kilometer verder. We nemen de afslag en rijden naar een restaurant aan deze weg. Ook het hotel is hier gevestigd. Morgen nog een dagje in Californië en de ‘s avonds rijden we de volgende staat binnen.
