Als we ergens de was hebben gedaan, verblijven we op die plek minimaal twee dagen. Om de was te laten drogen. Niet dat het met deze temperaturen perse noodzakelijk was, want deze ochtend was de was al droog. Maar het is geen straf om na al die dagen natuurgeweld weer een keertje in een stad te mogen verblijven. Phoenix is het deze keer. We zijn er nog nimmer geweest, en de verwachtingen van deze stad zijn laag. Ook al is het qua inwonersaantal de 5e stad van de Verenigde Staten, veel hebben we er niets over kunnen vinden. Wat dat betreft is het wel te vergelijken met de 5e stad van Nederland. Maar in het achterhoofd houden we dan maar dat Eindhoven ons al vele malen heeft weten te verrassen. Misschien lukt dat Phoenix vandaag ook wel.
Het hotel is centraal gelegen in de stad. Dat maakt het voor ons dusdanig gemakkelijk dat we de auto bij het hotel kunnen laten staan, en vandaag met de benenwagen op pad kunnen gaan. Het eerste doel is Wesley Bolin Memorial Park. In dit, relatief, kleine park staan een groot aantal monumenten. Van een WWII monument tot een Brandweerlieden monument. Van een Vietnam monument tot een Politiehonden monument. Ook zien we hier de zegel van de staat op de grond afgebeeld. Op dat zegel staat van alles wat de staat maakt afgebeeld, waaronder een mijnwerker en een koe.
Achter het park is het Capitool gelegen. De meesten weten wel dat wij het altijd leuk vinden om dat te bezoeken als de mogelijkheid daartoe is. In dit Capitool is ook nog eens een museum gesitueerd. Twee vliegen in één klap dus. Bij binnenkomst zien we het zegel van de staat. Keurig afgezet met een rood touw, zodat niemand er met ‘ZULKE voeten’ op kan gaan staan. We lopen verder door het Capitool en zijn niet onder de indruk. Alles straalt uit dat het vooral een functioneel gebouw dient te zijn. Vaak is het toch allemaal pracht en praal in een Capitool, maar hier dus niet. We genieten van een kop koffie en wandelen verder door het museum. Terwijl Marieke een sanitaire stop maakt, sta ik een informatiebord te lezen over het staatszegel dat we hebben gezien bij binnenkomst. Het mozaïek is gemaakt door een bedrijf uit Utah. Zij kenden het zegel niet, en daarom heeft een ambtenaar het omschreven en er een schets van gemaakt. Hij vergat echter de koe te noemen en te tekenen. Vandaar dat er op het staatszegel in het Capitool van Arizona geen koe staat.
We maken een redelijke wandeling naar downtown Phoenix. Hier is het dat we ons willen laten verrassen. We weten dat hier het stadion van de Arizona Diamondbacks is, dus dat staat zeker op het lijstje om even langs te wandelen. Verder zien we het wel. Het is ondertussen weer onaangenaam warm. Ergens zijn we een beetje gek, om bij een temperatuur van bijna 39 graden een stadswandeling te gaan maken van bijna 15 kilometer. Tegelijkertijd bedenken we onszelf dat we helemaal gek zouden zijn om het niet te doen, en bij het hotel te gaan rondhangen en een boek te lezen of zo. Dat zou te veel op vakantie lijken, en dat zou toch wel vreemd zijn als je op reis bent. We genieten van de stad. Als we denken dat we het allemaal wel gezien hebben, gaan we een kop koffie drinken bij de groene zeemeermin.
Het is nog een beetje aan de vroege kant om terug te gaan naar het hotel. We besluiten nog een wandeling te doen langs wat muurschilderingen. Hier zien we hele fraaie street-art, waar we erg van genieten. Door de hoge temperatuur van vandaag zijn we toch wel behoorlijk moe. In het hotel frissen we ons een beetje op, en daarna springen we in de auto om een hapje te gaan eten en daarna nog een stukje door een park te gaan wandelen. Phoenix heeft ons vandaag toch wel aangenaam weten te verrassen. Dat ze die koe zijn vergeten, daar kunnen we die ambtenaar alleen maar dankbaar voor zijn.
