Net als gisteren is het vandaag een dag waarop een behoorlijke afstand overbrugd dient te worden. Net als gisteren proberen we die op te vullen met verrassende attracties, bezienswaardigheden en andere trekpleistertjes. Net als gisteren vinden we het geen probleem om zo nu en dan op zoek te gaan naar de een of andere cache. Eigenlijk zou ik nagenoeg hetzelfde verhaaltje kunnen doen, net als gisteren. Maar ik wil me er niet zo gemakkelijk vanaf maken, vandaar dat ik gewoon weer een verwoede poging doe om een korte samenvatting van de dag te tikken. Inderdaad, net als gisteren. Sommigen die iedere dag de muziek in dit tiksel luisteren zullen misschien nu het bekende nummer van Normaal met de titel: Net as gisteren verwachten moet ik helaas teleurstellen. Maar ook voor vandaag hebben we weer vele kleine hoogtepuntjes uitgezocht. En uiteraard willen we ook nog een paar oude caches vinden. De dag begint zoals gewoonlijk op tijd. Na de auto wat te drinken hebben gegeven. Wat brood voor onze picknick te hebben gekocht en koffie hebben gekocht, gaan we op weg. De eerste stop van vandaag is een heuse basiliek. We maken een paar foto’s en om kwart over acht openen we de deuren om deze basiliek van binnen te bewonderen. Nadat we dat gedaan hebben, gaan we door naar een oud, verlaten, militair vliegveld. Helaas is het verboden terrein volgens de autoband die aan de openstaande poort hangt. Uiteraard respecteren we dat en we gaan door naar het volgende spookstadje met de naam Walker. Hier kunnen we echter niets spookachtigs ontdekken. Voordat we er erg in hebben, staan we in Wilson de oude gevangenis te bewonderen. Terwijl we teruglopen richting de auto worden we aangesproken door een oude man. Hij ziet onze camera’s en wijst ons op het oude steenkool-overlaadstation een stukje verderop. We wandelen daarheen en onderweg zien we een gigantisch ei staan. Eerst het overlaadstation, en dan door naar het ei. We zijn aangenaam verrast als we terug wandelen naar de auto. Over onverharde wegen, rijden we naar een klein kerkje dat in de middle of nowhere staat. Het is vandaag weer koud en weer waait het hard. We besluiten om het inwendige een beetje te verwarmen en gaan een kop koffie drinken. We raken aan de praat met een gepensioneerd echtpaar. Hij komt oorspronkelijk uit Ohio en zij uit Arkansas. Nu wonen ze in Missouri, dichter bij de kleinkinderen. Ze zijn net drie weken naar de Rocky Mountains geweest en hebben schitterend weer gehad. We krijgen een hand en we gaan weer verder. We stoppen in het plaatsje Abilene. President Eisenhower is hier geboren en we bezoeken het geboortehuis van de voormalig president van de VS. Langzaam wordt het etenstijd en bij de volgende stop zien we picknickbanken staan. Een stukje verderop staat een kanon dat is ontworpen om nucleaire projectielen af te vuren. Er zijn er drie van gemaakt en gelukkig is het nooit gebruikt. Het waait zoals gezegd echter hard, en de picknicktafels staan aan een onverharde weg. Aangezien we geen goesting hebben in een broodje zand, vervolgen we onze weg en gaan we picknicken op een parkeerplaats waar ook picknicktafels staan. Het wordt later en we willen nog een wandeling doen vandaag. Terwijl we verder rijden zie ik een koepel in de verte staan. Nog geen twee minuten later zie ik op een bord State Capitol staan. Ik neem de afslag, en we parkeren de auto. We hebben niet veel tijd om rond te kijken, dus dit wordt een waar bliksembezoek. Het lukt ons om in 29 minuten tijd het State Capitol te bezichtigen. Als we weer in de auto zitten, hebben we allebei het idee dat we vandaag bliksemschoenen aan hebben. We gaan weer verder. De laatste stop van vandaag is de beelden- en botanische tuin van Kansas City. Hier wandelen we een kilometertje of zes voordat we richting het hotel gaan.
