Zoals we gisteren ook al tikten, zo werd ook deze ochtend de meest actuele status van de wegafsluitingen bekeken. En dat was even schrikken. Nagenoeg alle wegen waren afgesloten. Geluk bij een ongeluk was het feit dat de weg die open was, de weg was die op een half uur rijden van ons hotel vandaan zat. Zo konden we in ieder geval toch het park bezoeken vandaag. Nadeel was dat de wegen die open waren, precies de wegen waren die we gisteren ook al bezocht hadden.
Gewoon op het gemakje dus op weg naar de Old Faithfull Lodge. Onderweg hierheen zagen we voor ons een recordaantal aan bizons. Ook het aantal gespotte Wapitiherten was hoog. Ondanks dat alles met een laag sneeuw bedekt was, genoten we enorm.
Onderweg naar de lodge en de warme chocomelk hebben we ook nog enkele korte wandelingen gedaan, tussen de rook die de modderpoelen uitbraken, zagen we zo nu en dan toch wat fraaie erupties van de modderpoelen.
Voordat we een kop warme chocolademelk gaan nemen, werpen we snel een blik op de kaart met de actuele status van wegafsluitingen. Niets veranderd. We besluiten om te gaan bedenken wat we gaan doen terwijl we de inwendige mensen weer opwarmen. Als we dat allemaal gedaan hebben, zien we dat de wegenkaart is veranderd. Er zijn inmiddels meer wegen open, en we besluiten dan om van de gelegenheid gebruik te maken en de rit naar de Grand Canyon of Yellowstone aan te gaan. Onderweg dienen we zo nu en dan te stoppen voor buffels die parmantig over de weg stappen en zodoende het verkeer vertragen. En zo hoort het ook. Dit is hun gebied, en wij zijn hier slechts te gast.
Na een rit van iets meer dan anderhalf uur arriveren we bij het volgende bezoekerscentrum. We tappen de eerder gedronken chocolademelk af, en we gaan de canyon van Yellowstone bewonderen. Zoals al zo vaak eerder gedaan, genieten we ook hier weer van dit schitterend stukje natuur.
We maken nog een korte wandeling langs enkele naar rottende eieren stinkende modderpoelen, genieten van een fraai uitzicht over de vallei en keren vervolgens terug richting het hotel wat ruim twee uur rijden verderop ligt. Plotseling zien we twee mannetjes-Wapitiherten een meningsverschil met elkaar uitvechten.
Als we weer verder rijden, beseffen we dat deze dag ontzettend goed heeft uitgepakt, terwijl die er aan het begin van de dag zo somber uitzag. Juist als we dat zeggen, krijgen we het toetje van de dag voorgeschoteld in de vorm van een zwarte beer. Zoals ze zeggen: “Zonder geluk,….”
