Vandaag stond er een lange rijdag op het programma. Een slordige vijf en half uur, welteverstaan. Maar eenieder die ons een beetje kent, weet dat er op zo’n dag niet alleen gereden wordt, maar dat er ook wel iets te zien moet zijn onderweg. Want een dag zonder avonturen, dat komt bij ons niet voor.
De avonturen moesten komen van Cumberland Gap NHP en van Corsair Distillery. Het leek een verhaal van passen en meten te worden om bovengenoemde avonturen te combineren met de af te leggen kilometers. Dit viel allemaal wel mee, omdat het toverwoord, zoals gewoonlijk een vroeg vertrek was. Bovendien hadden we het geluk aan onze zijde door gratis en voor niets een uur cadeau te krijgen.In Kentucky arriveren we namelijk in een andere tijdzone.
De eerste korte was een fraai uitzichtpunt. Waar sommige uitzichtpunten nog al eens uitblinken doordat je net niets kunt zien, was dit een prima plekje. Even de benen strekken en weer verder. De temperatuur was op dat moment nog zeer aangenaam te noemen.
De volgende stop was het National Historic Park Cumberland Gap. Hier traden we in de voetsporen van pioniers als Daniel Boon en Thomas Walker (Nee, niet die van de whisky, dat bewaren we voor een later moment op de dag..) We hadden de keuze om een simpel uitzichtpunt te gaan bekijken of toch maar als een echte pionier de wildernis in en de drie staten verkennen waar dit park zich bevindt. Om maar niet te hoeven kiezen, hebben we het maar beide gedaan.
De wandeling door de wildernis viel een beetje tegen. Zowel het natuurschoon als het te overbruggen hoogteverschil met de oplopende temperaturen. Maar het Drie-Staten-punt wilden we niet zonder meer voorbij laten gaan. Als je, zoals wij, jezelf tot doel hebt gesteld om alle staten van de VS aangedaan te hebben, wilden we uiteraard het buitenkansje om er drie in één te doen, niet aan onze neuzen voorbij laten gaan. Zo gezegd, zo gedaan.
Na een anderhalf uur flink doorgestapt te hebben, werd de rit voortgezet. Na een nogal saaie weg, waarbij we ons af en toe afvroegen of wel wel de juiste kant opgingen met plaatsnamen als Glasgow, Nancy, Manchester & London, kwamen we om 15:10 uur plaatselijke tijd aan bij de destilleerderij. Nu hoor ik velen van jullie al denken: ‘wat moeten die twee nu bij een destilleerderij, zij die nauwelijks alcohol nuttigen’. Heel simpel, informatief zal het zeker zijn en we zijn altijd voor een ‘fabrieksbezoek’ te porren. Na de rondleiding was het, hoe kan het ook anders, tijd om een paar nipjes te proeven. voor ons werden het echt vier verschillende kleine nipjes. Mij kon de Gin en Whiskey niet zo bekoren’. Geef mij maar en Morte Subite Maar leuk om te zien was het wel.
Als toetje nog even als de plaatselijke honkbalclub en zo kan ik weer een stadion bijschrijven op mijn lijstje, Namelijk dat van de Hot Rods. Wie kent ze niet, de trots van Bowling Green, Kentucky.
Na nog een wandeling door Bowling Green gemaakt te hebben werden we plotseling verrast door een hevige stortbui. Ik had net van te voren nog gezegd dat het hier wel erg vroeg begon te schemeren, niet wetende dat er een hevige stortbui in de maak was. Het donderde en het bliksemde en het regende meters… whiskey.
