Het spijt ons u te kunnen vertellen dat Everglades NP met stip in de top 3 van minst leuke Nationale Parken is terechtgekomen. Niet dat de natuur niet mooi is, integendeel. Maar het park en de wijze waarop alles wordt gepresenteerd weet telkens weer een nieuwe teleurstelling te bewerkstelligen.
In het begin van het park, waarschuwt men netjes dat er behoorlijk wat giftige planten en bomen in het park voorkomen, en dat men moet proberen om er niet tegenaan te lopen om er zo zeker van te zijn, dat men nergens jeuk of iets dergelijks van krijgt. Netjes, nietwaar? Ook waarschuwt men keurig dat men niet door hoog gras moet lopen, omdat daar giftige slangen en amfibieën zich in kunnen schuilen. Vervolgens komt men tot de ontdekking dat er vele wandelingen zijn die in de categorie, ‘een leuke afstand’ vallen.Vol goede moed gaat men op pad en begint men aan de eerste wandeling. Al snel komt men tot de ontdekking dat men geen tijd heeft om naar al het fraais in de natuur te kijken, omdat men continue bezig is om de muggen van zich af te slaan. O ja, ben ik vergeten te vertellen. We lopen hier met een lange broek, shirt met lange mouwen rond, terwijl de temperatuur boven de 30 graden is. Snel terug naar de auto om onszelf bijna van top tot teen met DEET in te smeren. We beginnen aan een nieuwe wandeling, en het scheelt iets, maar het is nog steeds geen pretje. Aan het einde van de dag ontdekken we hoe mensen hier een boottochtje maken. Geeft voor ons toch niet echt het idee van ontspanning.Gelukkig is het vandaag heel rustig in het park. Gelukkig aangezien de parkeerplaats bij het begin van de volgende wandeling welgeteld één auto kan herbergen. Als we naar het begin van het pad lopen, lezen we een bord dat het wandelpad niet onderhouden wordt en dat men er rekening mee moet houden dat het pad overwoekert kan zijn. Dit zien we al snel met eigen ogen, en met het verhaal over de giftige planten, bomen, slangen en amfibieën in het achterhoofd besluiten we om deze wandeling te laten voor wat die is. Jammer, want deze wandeling staat als zeer fraai aangegeven. Maar er zijn meer dan voldoende andere wandelingen die aan onze voorkeur voldoen, dus op zich is het verder geen probleem. Echter al snel ontdekken we dat daar het niet onderhouden van wandelpaden in combinatie met het verhaal over eerder genoemde giftige natuurfenomenen het ene na het andere wandelpad afvalt. Gisteren zagen we iemand met een huis,-tuin,- en keuken grasmaaier de berm maaien. Wellicht dat het voor het parkbestuur een wijs besluit zou zijn als in plaats daarvan de wandelpaden een keer onderhouden worden.Die paar wandelpaden die overblijven, maken toch dat we, ondanks de in overvloed aanwezige muggen, kunnen genieten van de bijzonder natuur die we hier te zien krijgen. Met dit geheel is niets mis mee. Als we zitten te lunchen, kunnen we een klein stukje verderop telkens de zeekoeien (die zich overigens niet zomaar op de gevoelige plaat laten vastleggen) even boven water zien komen om adem te halen. Ondertussen dat we daarvan zitten te genieten, houden we met de ene hand ons brood vast, terwijl we met de andere hand de muggen van ons lijf proberen te houdenWe doen nog enkele wandelingen en stoppen hier en daar langs de weg om vogels te bewonderen. Voor vogelliefhebbers is dit park een waar paradijs. Wel moeten ze dan als imker verkleed gaan om foto’s te maken, maar dat terzijde. Als we een foto van een paar vogels proberen te maken, zien we plotseling een waterkolk. Hier zwemmen enkele Alligatorgars rond. Deze snoeksoort kan wel drie meter groot worden. De exemplaren die wij rond zien zwemmen zijn ongeveer een centimeter of dertig.Door al deze ‘ellende’ en onduidelijke communicatie vinden wij, ondanks de bijzonder en schitterende natuur, dit park niet aanbevelenswaardig te noemen en verlaten we toch iets eerder dan verwacht het Everglades National Park. Net buiten het park parkeren we de auto en besluiten we om een stukje te gaan wandelen. Het gehalte muggen is hier nihil. Wel worden we gewaarschuwd voor ratelslangen, pythons en watermoccasins. We kijken dan ook goed uit voor deze dieren. Zo goed zelfs, dat een dood exemplaar van een centimeter of 10 ontdekt wordt.Wellicht dat het voor sommigen klinkt alsof we de laatste dagen niet zo’n plezier hebben in de plek waar we zijn. Niets is minder waar, zoals gewoonlijk genieten we volop (al moet ik zeggen dat ik niet zo geniet van de meer dan 40 muggenbulten op mijn lijf). Alleen is het misschien iets minder spectaculair als we hadden verwacht. Bovendien als we van iedere mug een olifant zouden maken, dan spijt het mij te moeten zeggen, dat wij vandaag een enorme hoeveelheid olifanten hebben gedood.
