Vandaag de laatste dat van Yellowstone NP. Ook na de derde keer dit park bezocht te hebben, blijf ik de mening toegedaan dat dit het mooiste nationale park van de VS is. Nergens is de combinatie van schitterende natuur en de hoeveelheid beesten die gespot kunnen worden zo goed. Na drie keer ben ik nog steeds niet uitgekeken op het park en weet ik wel haast zeker dat er ook nog een vierde keer zal volgen, ooit. Dit ondanks de onhandige ligging, zodat je er vele kilometers voor moet rijden. De kilometers zijn het meer dan waard. Zoals ook de voorgaande dagen hebben we weer vele bizons mogen aanschouwen. Van groot tot heel klein. Hoe anders was dit toen we een aantal jaren geleden met Rob en Tracy hier waren, toen hebben we een stuk minder wild mogen aanschouwen. Waarschijnlijk had dat ook te maken met het slechte weer toen. Daarmee hebben we dit jaar zeker geboft. Jammer genoeg was het wel te warm om een eland te kunnen zien. Deze beesten hebben een voorkeur voor kou en dat was het vandaag zeker niet. Na een laatste waterval bezocht te hebben, was het tijd om Yellowstone voor dit jaar vaarwel te zeggen. Omdat we vandaag vijf uur dienden te rijden, hebben we helaas geen tijd meer gevonden om Prismatic Spring van beneden uit te bewonderen en ook de wandeling door de Canyon zat er niet in dit jaar. Maar wat in het vat zit….
Niet getreurd, je bent Yellowstone nog niet uit of je rijdt het volgende park al weer binnen. Namelijk Grand Teton. Dit park heeft voornamelijk bergen en meren te bieden. Omdat we wisten dat we hier slechts een paar uurtjes konden doorbrengen, hebben we gisteren al een heel handzaam boekje gekocht met daarin een aantal korte wandelringen en de beste fotostops. Na een korte voorbereiding, wisten we dan ook wat we vandaag wel en niet konden doen. Van de zeven punten, hebben we er zes kunnen doen. En wat het zevende punt betreft, wat in het vat zit….
Heuse bergwandelingen zaten er niet in voor ons. Maar de vergezichten waren niet minder mooi. Wat ons met name opviel waren de schitterende herfstkleuren. Waar we deze vorig jaar in Vermont verwacht hadden, hebben ze ons dit jaar hier verrast.
Wat we in ons handige boekje ook gelezen hebben is dat er in Grand Teton een kans is om Moose te kunnen aanschouwen. Aangezien we nog nimmer een eland in het wild hebben gezien, waren we zeer benieuwd of het hier wel zou lukken. Zoals gezegd kan het beestje slecht tegen de warmte, dus hadden we met dit mooie weer niet veel hoop. Maar op de grasvlakte zagen wij, met een groot aantal andere mensen, een eland staan. Je moest of wel héééle goede ogen hebben, of een toeter van een lens, of een verrekijker om het beest goed te kunnen zien. Maar met wat goede wil is hij ook van een niet al te scherpe foto tocht te ontwarren. Beter zullen we hem niet kunnen zien ben ik bang.
Als laatste hebben we nog een oude nederzetting van de mormonen bekeken. Helaas waren ze één van de huizen aan het opknappen, Dat doet men nu altijd, speciaal voor ons zetten ze met grote regelmaat gebouwen in de steigers. Het had voor ons niet perse gehoeven…
Op naar Jackson op te bekijken of het restaurantje waar we in 2006 zo’n lekkere hamburger gegeten hadden, nog altijd open zou zijn. Maar de tijd heeft ons ingehaald, het restaurantje zit er niet meer.
Na het korte bezoek aan Jackson, dienden we nog twee uur te rijden naar het overnachtingshotel. Langzaam ging de zon onder, en rijden wij het einde van de dag tegemoet.
