Na bijna twee uur van ploeteren, zweten en vooral uitrusten staan we boven. Ik draai me om en zie 1,7 kilometer verderop en 366 meter lager onze huurauto op de parkeerplaats staan. Ik bedenk me dat toen Gerard van Maasakkers zong: “Vier keren op een dag en meestal nog wel meer, liep ik de Berg op en neer”, dat hij niet deze berg bedoelde. Nog napuffend staan we de auto op de parkeerplaats te bewonderen. Ik zeg tegen Marieke dat je een mens zo kunnen zien staan op deze afstand. Marieke antwoord dat als onze auto weggehaald zou worden, we het wel zouden kunnen zien, maar dat we waarschijnlijk nét niet op tijd terug bij de auto zijn. Gelukkig kunnen we dan wel een dadertekening op het politiebureau laten maken. Het zou dan als volgt kunnen gaan: “De auto is weggehaald door een dun zwart streepje. Ongeveer een halve centimeter hoog. Nee, iets dikker dan dat. Ogen? Die had ie niet.” Beiden zijn we ervan overtuigd dat men op het politiebureau meteen weet bij wie ze moeten zijn, aangezien onze omschrijving zeer duidelijk is. Klein, beetje dik, zwart en geen ogen. Dat moet dan Stevie Wonder zijn! We beginnen aan de afdaling en een twintigtal minuten later staan we weer bij de auto.
Vandaag zou een reisdag worden. Het eerste doel van vandaag was een geocache uit 2000 vinden, die bovenop De Berg was geplaatst. Dit nam iets meer tijd dan we hadden verwacht in beslag. Het volgende doel was de Shoshone watervallen, een kleine twee uur rijden van De Berg vandaan. Na hier een uurtje genoten te hebben van de watervallen die nagenoeg geen water meer te verwerken hadden, was het tijd om aan de laatste etappe van ruim 300 kilometer te beginnen. De rit naar Elko. In de avond hier nog een event gehad, wat wederom gezellig was.
