We doen net alsof het niet zo is
Alsof het niet zo is
Alsof het niet waar is
Wie kan het zich nog herinneren? We beginnen de titel met de tekst codename gevolgd door jaartal en maand. Daarachter de titel van een nummer van een bekende artiest uit de omgeving van waar we succesvol zijn, en als laatste of de missie al dan niet geslaagd was. De eerste alinea was dan telkens een stukje songtekst uit een Nederlandstalig nummer dat we via de meest wazige kronkels kunnen linken aan die andere bekende artiest. Met name de jongeren onder ons (lees onder de 40), zullen bij het lezen van de songtitel meteen weten dat dit een nummer van Meredith Brooks is. Laat die nu net geboren zijn in de gemeente waar wij vandaag een geocache uit juni 2000 hebben gezocht. Als we die titel vertalen, zullen de meesten onder ons meteen denken aan ‘een minder aangename vrouw’. Maar het betekent ook klagen. En als we klagen, dan denk ik al gauw aan Frank Boeijen. Één van de meest klagerige zangers die ons land rijk is. En dan is de tekst uit het nummer ‘zeg me dat het niet zo is’ misschien wel het eerste waar we beiden aan dachten toen we deze ochtend onze naam krabbelden op het stukje papier dat zich in de geocache bevond die in juni 2000 is verstopt. Waarom zul je misschien wel denken. Wel, we zijn klaar. De tabel is vol. Nimmer meer een titel die op deze manier is opgebouwd. Gelukkig hebben we een nieuwe uitdaging gevonden. Het zogenaamde Jasmer tabelletje 4x vullen. Er dient dan bij elke maand een vier in het vakje te gaan. We hebben het ondertussen allemaal al uitgezocht, en het is mogelijk. We hopen dit toch met een kleine vijf jaar voor elkaar te krijgen.
De wandeling naar de plek om het laatste vakje te vullen was heerlijk. Een schitterende omgeving, die ons deed denken aan het regenwoud in Olympic NP, waar het mos aan de bomen als gordijnen gedrapeerd was. Zo heftig als daar, was het hier niet, maar zeker niet minder fraai om te zien.
Na een rondje door dit schitterende stukje natuur van bijna zes kilometer, arriveerden we weer bij de auto. We beseften dat dit het dan was. De tabel vol. In 2010 zijn we hiermee gestart, na het vinden van de nog oudste actieve geocache op de wereld.
Na deze blijde ‘teleurstelling’ verwerkt te hebben, was het tijd om meteen door te gaan met het nieuwe doel. In dit gebied liggen verschillende oude geocaches. Zo ligt hier ‘vlakbij’ ook de op één na oudste actieve geocache van de wereld. Op wandelafstand daarvandaan ligt een geocache die twee maanden later is geplaatst. Na een vrij eenvoudige wandeling vinden we de op één na oudste actieve geocache ter wereld. Het meest bijzondere hieraan is het feit dat het orginele logboek zich nog steeds in de geocache bevindt. Al ruim 15 jaar dus.
Op 3,6 kilometer afstand, hemelsbreed welteverstaan, ligt een geocache die in juli 2000 is verstopt. We kijken op de kaart, en zien dat dit iets meer dan vijf kilometer wandelen zal zijn. Met de eenvoudige wandeling naar dit punt in het achterhoofd, beginnen we vol goede moed aan die tocht. Na slechts enkele honderden meters wordt het vals plat toch echt van het niveau ‘serieus stijgingspercentage’. De wandeling neemt iets langer in beslag dan we gedacht hadden, en de rustpauzes worden talrijker naarmate we het doel vorderen. Eenmaal daar gearriveerd, blijkt dat we net iets meer dan vijf kilometer hebben gelopen én dat we 418 meter in hoogte zijn gestegen. Gelukkig is het uitzicht dat we hier voorgeschoteld krijgen de moeite waard. Nadat we ook hier onze naam gekrabbeld hebben op een stukje papier genieten we van het uitzicht op Mt. Hood.
Moe maar voldaan wandelen we terug richting de auto. Als we eenmaal weer zitten, leert een blik op de GPS ons, dat we vandaag 19,92km hebben rondgetippeld. Het is een tijdje geleden dat we zoveel hebben gewandeld. Het was in elk geval heerlijk, en we hebben genoten van twee schitterende gebieden in deze streek.
