Als vast ritueel, ga ik ons ‘s ochtends uitchecken en stelt Paul de navigatie in voor de volgende bestemming. Zo ook deze ochtend. De vrouw aan de balie vroeg mij of alles naar wens geweest was. En toen ontstond de volgende conversatie:
Ik: “Ja, behalve dan de muis in de ontbijtruimte”
Vrouw aan de balie: “O, wanneer zat de muis er dan?”
Ik: “Gisterenochtend” Vrouw aan de balie: “Sorry daarvoor, maar daar kunnen we niets aan doen. In onze achtertuin beginnen de bossen en daar zitten muizen. En de deur staat open, dus kunnen ze naar binnen. De deur wordt opengelaten door de gasten. Maar ja, we leven hier in het noorden en we zien ook regelmatig beren.”
Ik: “O, die heb ik vanochtend niet in de ontbijtruimte gezien.”
Tot zover de conversatie en weer verder op pad. Als eerste stond vandaag de toeristische route op het programma, die ons door het zuiden van de White Mountains zou leiden. Het was een schitterende route met mooie uitzichtpunten op de bergen. De route zal in de herfst, als de bladeren gekleurd zijn een nog mooier schouwspel geven, maar daar waren wij net iets te vroeg voor, hoewel het rood hier en daar al te voorschijn begon te komen. Het was vanochtend wel koud, het kwik zal niet boven de 6 graden celsius gekomen zijn.
Na een aantal korte fotostops, bracht de eerste grotere stop ons tot aan de watervallen van Sabbaday, precies op de juiste dag hebben we deze watervallen bezocht, juist op zaterdag, Sabath. Ondanks het feit dat we al een paar watervallen hebben mogen aanschouwen, was ook deze waterval weer het bekijken waard.
Als extraatje stonden er in de rivier een groot aantal stenen torentjes, zoals we deze regelmatig tegenkomen als we aan het wandelen zijn. Is het er normaal zo maar eentje, nu waren het er legio. Deze steenmannetjes werden van origine gebruikt door wandelaars welke in onherbergzaam gebied liepen en aan de hand van de mannetjes de weg konden vinden. Onder het lopen kwamen we ook nog ogenschijnlijk verse berenpoot afdrukken tegen, maar de beer zelf was in geen velden, wegen of bossen te bekennen.
Ondertussen moesten ook onze magen nog gevuld worden. Hiervoor zijn we gestopt in het dorpje Sandwich. Want wat is er nu leuker om een sandwich te eten in Sandwich? Ware het niet dat we een ander soort van brood meegenomen hadden.
Na de watervallen en de lunch werd het tijd om een aantal covered-bridges te gaan zoeken. Ze lagen wel iets verder uit elkaar dan gedacht, maar waren ook de moeite van het omrijden waard. Jammer genoeg begon het halverwege de middag te regen en is het niet meer opgehouden tot aan het avondeten. Dat maakt het toch allemaal wat minder vriendelijk, maar niet getreurd, morgen om 11.00 uur zou het volgens de verwachtingen droog moeten zijn. Dus maar hopen dat de Amerikaanse versie van Piet Paulusma het allemaal goed gezien heeft in zijn glazen bol.
