We tikken 2006, als we plotseling achter ons een vrouw deze vraag horen roepen. Of beter gezegd uitschreeuwen. Wat was het geval, destijds reden we een Ford Taurus, met een kentekenplaat uit de staat New Jersey. Geen idee meer waar het precies was, al kan ik de locatie nabij een meertje aan de linkerkant van de weg nog wel uittekenen. Het zal in ieder geval een eindje van de staat New Jersey vandaan zijn geweest. Ontkennend hebben we de vrouw beantwoord en uitgelegd dat het een huurauto was, en dat onze twee simpele zieltjes afkomstig waren uit Nederland. Hevig teleurgesteld ging ze weer verder. Gevolg van deze ontmoeting van minder dan een minuut is wel dat telkens als we op reis zijn door de VS en een nummerplaat uit New Jersey spotten, we uitroepen:
“Aaaar joe from Nieeew Jursieee!?!?!”
Als we deze traditie vandaag in ere hadden gehouden, dan hadden we op het moment van tikken geen stem meer overgehad. Nadat we deze ochtend Pennsylvania hebben verlaten, reden we voor de eerste keer door New Jersey heen. De ene na de andere auto met de juiste nummerplaat zagen we vandaag. Tradities zijn er om in ere te houden, maar vandaag even niet.
Zoals gezegd, hebben we Philadelphia achter ons gelaten, maar niet nadat we een bliksembezoek brachten aan het stadion van de honkbalclub de Philadelphia Philies. Ook haast een traditie te noemen inmiddels. Toen ik een medewerkster van de winkel om een ansichtkaart van het stadion vroeg, toonde ze me vol enthousiasme het lege rek van de ansichtkaarten van het stadion. Uitverkocht dus. “Maar!”, zei de vriendelijke vrouw, “Zou het niet veel beter zijn, als je zelf een foto van het veld en het stadion maakt?” Ervan overtuigd dat Marieke dit wel aardig zou vinden, antwoordde ik volmondig ja. Marieke geroepen, en twee minuten laten stonden we foto’s te maken op de tribune van het stadion. Sneak Peak noemde de mevrouw het. Marieke helemaal blij dat het wéér gelukt is om een stadion van binnen te bezoeken, zonder daar een volledige rondleiding voor te hoeven doen.
Daarna dus door naar New Jersey, inmiddels alweer de 12e staat die we deze reis aandoen. Voor het gemak tellen we DC ook maar mee als staat, terwijl dat natuurlijk geen staat is, maar dat terzijde. Doel voor deze middag is het Liberty State Park in Jersey City. Toen bleek dat het concert in Atlantic City niet doorging, dienden we een ander doel voor vandaag te zoeken. Al snel viel de keuze op New York City. Ook al snel bleek dat de hotels in New York City haast onbetaalbaar zijn, en al helemaal als je ook nog eens een auto wil parkeren bij het hotel. Dus maar aan de andere kant van de Hudson gezocht, en zodoende op een hotel in Fort Lee uitgekomen. Toevallig zag ik op internet een foto voorbijkomen van een monument ter nagedachtenis aan de gebeurtenissen aan 11 september 2001. Verder onderzoek leerde dat we vanuit dit park ook het Vrijheidsbeeld van de achterkant konden zien en dat we een fraai uitzicht hadden op de skyline van New York City.
Een wandeling van ruim zes kilometer zou ons langs al dit fraais leiden. Eerste halte in het park was het monument. Twee RVS wanden, waarvan de lengte gelijk is aan de hoogte die de twee torens van het WTC hadden. De richting waarin deze wanden wijzen, tonen de plek waar de wolkenkrabbers stonden. In de wanden zijn de namen van alle slachtoffers afkomstig uit New Jersey gegraveerd. Erg indrukwekkend allemaal. Een kindje vroeg aan de moeder waarom dit monument er was. “Dat is een lang verhaal, dat ik je later nog wel eens vertel.”, was het antwoord van de moeder. “Waarom nu niet?”, was het antwoord van twee turven hoog. Moeder begint aan het lange verhaal. Dit is nog maar 13 jaar geleden gebeurd, maar kinderen die nu naar de brugklas van de middelbare school gaan, waren ten tijde van de gebeurtenissen op de genoemde dag nog niet (of nog maar net) geboren. Zij dienen dus alles hierover uit de geschiedenisboeken te leren, net zoals wij alles over de moord op Kennedy en de eerste man op de maan uit de boekjes hebben moeten leren. We worden oud, bedenk ik me.
Door naar de achterkant van het Vrijheidsbeeld. Niets bijzonders, maar het is heerlijk weer vandaag. Met een graad of 23 misschien net iets te warm, maar alles beter dan de regen van gisteren. Lekker een stukje wandelen dus. Kunnen we gelijk een foto maken van ons tweetjes met dezelfde positie als die het Vrijheidsbeeld heeft.
De tijd begint te dringen, we gaan door naar het hotel, en iets voor de klok van zes uur, stappen we in de bus naar New York City. Bijna anderhalf uur later zijn we 10 kilometer verder in hartje stad aanbelandt. De tijd begint te dringen, want om 8 uur begint het derde event dat we hebben georganiseerd in de Verenigde Staten. Nog snel een hapje eten in de stad, en met de pasta net achter de kiezen, staan we keurig op tijd op Columbus Circle. De opkomst was minder hoog dan in Boston en Philadelphia, maar zeker niet minder gezellig. Daarna nog even gewandeld over Broadway en herinneringen opgehaald aan de eerste indrukken van 2006. New York City imponeert ons niet meer zo als dat ze destijds deed. Maar het is en blijft een bijzondere stad.
