Velen zullen bij het lezen van de titel denken dat we om die te vinden geen 9000 kilometer van huis af dienen te zijn, maar dat we die heel gemakkelijk 2 hoog voor op minder dan 200 meter van onze voordeur kunnen vinden. Dat is inderdaad helemaal waar, maar wij wilden op zoek gaan naar een andere kleine oude vrouw. En niet zomaar eentje, maar juist die beschreven wordt in onderstaande songtekst.
And everybody’s saying that there’s nobody meaner
Than the little old lady from Pasadena
She drives real fast and she drives real hard
She’s the terror of Colorado Boulevard
Om heel eerlijk te zijn, denk ik dat bij de meesten geen belletje gaat rinkelen als ze de woorden lezen. Maar als ze de muziek erbij horen, dan wordt het ineens allemaal een stuk bekender. Daarom heb ik hieronder de video (met de songtekst zodat iedereen voluit mee kan zingen als ze nog niet helemaal bekomen zijn van Ameezing Eindhoven) geplaatst.
De kleine, gemene, snelle, oude scheurneus uit Pasadena dus. Tja, en bij het woord gemeen, weet iedereen al dat we niet de kleine oude vrouw vlak bij onze voordeur zoeken, want die voldoet totaal niet aan die omschrijving. En Pasadena ligt nu eenmaal ruim 9000 kilometer van onze voordeur vandaan, dus was het wel nodig om zover te reizen. Maar waar zouden we die terroriste kunnen vinden? Volgens de songtekst scheurt ze op en neer over de Colorado Boulevard. Wat is er dan gemakkelijker om dan een hotel te boeken, helemaal aan het begin (of aan het eind, het is natuurlijk maar van welke kant je het bekijkt) van die Colorado Boulevard? Niets eigenlijk. Leuke bijkomstigheid is dat aan diezelfde boulevard ook nog een spelletjeswinkel is gesitueerd.
Al met al leek het ons dat dit niet de meest moeilijk queeste is die we onszelf hebben opgelegd. Voldoende tijd over dus om nog andere leuke dingen te doen. Maar wat, want verder heeft deze regio (Los Angeles), niet zo heel veel naar onze goesting te bieden. Uiteindelijk viel de keuze om het graf van de bekende Marilyn Monroe te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Groot nadeel van het Westfield Memorial Park, is dat de ingang hiervan moeilijk te vinden is. Maar gelukkig hebben we daarvoor speurneus Marieke in dienst genomen. Haar taak neemt ze dusdanig serieus, dat nadat we de auto hebben geparkeerd binnen 3 minuten en 27 seconden de ingang van het kerkhof hebben gevonden. Wat we daar te zien kreeg viel een beetje tegen. En om eerlijk te zijn, vinden wij beiden het totaal niet de moeite van het bezoeken waard. Maar goed, we kunnen nu zeggen dat we de grafsteen van Marilyn Monroe hebben gezien.
Meteen nog even op zoek naar een beeldentuin. Hierover had ik Marieke vooraf niet ingelicht, dus deze liet zich wat moeilijker (lees: niet) vinden. 36 minuten later en $6.75 parkeergeld armer gingen we weer verder. Op zoek naar die kleine oude vrouw van Pasadena. In 2006 hebben we al ontdekt dat het verkeer in LA niet echt het meest soepele verloop kent dat er is. Een overdaad aan verkeersborden voorzien van een overdaad aan informatie maken het geheel zo onduidelijk dat iedereen genoodzaakt is om langzaam te rijden. Een afrit links, een afrit op de afrit van een afrit en dat verdeeld over een breedte van een tiental rijstroken. Niets is ze hier te dol. Uiteindelijk komen we aan bij het hotel in Pasadena, en als we eenmaal geïnstalleerd zijn, gaan we naar het oude centrum van Pasadena. Hier hadden we niets verwacht, en werden we dusdanig aangenaam verrast door de schoonheid van de gebouwen, dat we niet begrijpen dat we nooit eerder op het idee zijn gekomen om dit ‘dorpje’ met een bezoekje te vereren.
En plotseling zagen we haar. Wachtend bij het stoplicht. Hoe zou ze eruit zien? De ramen van haar auto spiegelden zo erg dat we niets binnenin konden zien. Het enige wat we hoorden was het pruttelen van de dikke acht-cilinder telkens als het gaspedaal werd ingedrukt. Aan de auto was duidelijk te zien dat deze al vele malen de Colorado Boulevard op en neer was gescheurd.
Het stoplicht springt op groen. Van nieuwsgierigheid van wat er in de auto zit, vergeet ik foto’s te maken. Misschien maar goed ook, want in de auto zit geen klein oud vrouwtje, maar een of andere Mexicaan. Teleurgesteld gaan we terug naar het hotel, om verder informatie op te zoeken over het vrouwtje. We komen erachter dat het stukje muziek uit 1964 dateert. We ontdekken dat het oude vrouwtje eigenlijk Kathryn Minner heet, ?n dat ze 26 mei 1969 op 77-jarige leeftijd is overleden. Wellicht dat we haar beter hadden kunnen zoeken naast Marilyn Monroe, eerder vandaag.
