Geen spannende indianenverhalen vandaag, al doet de titel misschien wel iets anders vermoeden. De meesten zullen de titel niet begrijpen, echter ik weet zeker dat er twee mensen zijn, die, als ze de titel vertaald hebben met Google Translate, zullen beginnen te lachen. Mogelijkerwijs gevolgd door een klap met de eigen hand op het voorhoofd, vergezeld met de kreet ‘ O, nee!’ Helaas moeten wij dan antwoorden met ” O, ja! En we vonden het nog leuk ook.’
Gemiddeld worden de zin en onzin van onze belevenissen in de VS door 67 personen per dag gelezen. Wellicht dat het verstandig is, om het een en ander uit te leggen voor de 65 personen die niets van de titel snappen. Voordat ik dit ga doen, eerst even een korte samenvatting van de rest van onze belevenissen vandaag, aangezien Het kleine pad van Grote Beer. (let op de punt achter Beer, die is van groot belang.), maar een korte tijd van onze dag in beslag heeft genomen.
Ieder jaar, dus ook dit jaar, wordt er een dag ingepland om te gaan shoppen. Het is gewoon een feit dat kleren goedkoper zijn hier in de VS dan in Nederland, dus ook al is het van geen van ons beiden een hobby, dit hoort er gewoon bij. Zo gezegd, zo gedaan. Een winkelcentrum uitgezocht, en op pad. Deze was relatief dicht bij, slechts 75 kilometer van ons hotel vandaan. Alle winkels die we wilden bezoeken, waren er Levi’s, Tommy Hilfiger, Lids, Columbia, Adidas en noem ze allemaal maar op. Winkel in, winkel uit. Helaas niet geslaagd, en met lege handen weer verder op pad. Terug naar Colorado Springs, want daar waren we toch in de buurt, om onze verlengsnoer op te halen die we in het vorige hotel vergeten waren (Ja, ik weet het, maar ik kan er echt niets aan doen. Vroeger ben ik blond geweest.).
Op internet vond ik op een of ander forum ook nog een spelletjeswinkel in Colorado Springs die, volgens het forum, een gigantisch grote collectie bordspellen had. Altijd leuk om het nuttige met het aangename te combineren, dus op pad naar de winkel. Daar aangekomen konden we onze ogen niet geloven. De enorme collectie, bestond uit maar liefst drie hele stellingen. En dan waren de spellen ook nog in de breedte uitgestald, deze spellen heeft bij ons een gemiddelde speelgoedzaak. Tja, waarschijnlijk zijn wij wel heel erg verwend, met winkels, waarin complete winkels gevuld zijn met bordspellen die gewoon gestapeld in de schappen staan, omdat het anders niet past. Als je daar een spel wilt bekijken, moet je eerst verschillende andere spellen van de stapel afhalen voordat je het uitgekozen spel kunt bekijken.
Echter, er was één spel dat, mede door de prijs van iets meer dan EUR7,50, onze aandacht wist te trekken: Classic Statis Pro Baseball van de uitgever Avalon Hill. Een uitgever die bekend staat om, over het algemeen, goede, zij het strategische, spellen. Op de doos konden we echter niets terugvinden over het aantal spelers voor dit spel. Dus dan maar naar de baliemedewerker om dat te vragen. Nu verwacht ik van een medewerker van een dergelijke speciaalzaak nu niet meteen dat hij een Board Game Geek is, maar ik vind wel, dat hij dient te weten wat hij in de winkel heeft, en dat hij er vol enthousiasme over kan vertellen, enkel en alleen door maar een blik op de doos te werpen. Helaas voor ons, niets van dit alles. Hij pakte de doos aan, bekeek de aan alle kanten en zei dat hij het ook niet wist. Dus toch maar teruggezet in het schap.
Maar nu de verklaring van de titel. Grote Beer., oftewel Big Bear. in het Engels, is een zeer aardige geocacher die we vorig jaar hebben leren kennen. Bij deze ontmoeting, heb ik een speldje van hem gekregen, dat ik sindsdien vol trots op mijn pet draag, maar dit terzijde. Zoals de meesten wel weten, houden wij vooral van de speurtochten, oftewel 10 kilometer lopen en onderweg puzzels oplossen, om dan een plastic bakje te vinden vol met rommel en een stukje papier waar je je naam op mag krabbelen als bewijs dat je er geweest bent. Big Bear. in tegenstelling, vindt het vooral leuk om zoveel mogelijk caches te vinden. Het aantal geocaches dat hij heeft gevonden, is op het moment van typen, 12766. Hij is verzot op wegen, waar iedere 161 meter een cache verstopt ligt. Deze, lange rechte, wegen, waarop vaak dan meer dan 500 geocaches verstopt liggen worden ook wel Power Trail genoemd. Hij heeft op zo’n Power Trail al een keer meer dan 1000 geocaches op een dag gevonden. Niet echt ons ding, maar toch… Het gegeven blijft me op de een of andere manier toch wel interesseren. Bij toeval stuitte ik vanmorgen op een kleine powertrail. 35 geocaches, langs een weg van 7 kilometer. Toegang voor gemotoriseerde voertuigen was er verboden, dus met een kleine 14 kilometer wandelen, zouden we plotseling 35 puntjes rijker zijn.
Het leek ons wel leuk, om na een dag winkelen, een stukje te wandelen, dus na het bezoek aan de spellenwinkel gingen we op weg naar het begin van het pad. Helaas is het hier om 7:00 uur al aardedonker, en we waren vrij laat, dus het stuk dat we konden lopen, was beperkt. Na een wandeling van iets meer dan anderhalf uur, waarbij we genoten hebben van verschillende hertjes, prairiehondjes en een fraaie zonsondergang, konden we 11 puntjes op ons conto bijschrijven. Het is en blijft een feit dat we meer genieten van één puntje na een lange wandeling vol leuke puzzels, maar ook dit heeft zijn charme. Morgen gaan we op weg om de rest van het kleine pad van Grote Beer. te lopen.
