Gisteren besloten we om het vandaag rustig aan te doen. De volgende stop zou slechts 300 kilometer verderop zijn, volgens de navigatie iets meer dan 3 uur rijden. Tijd genoeg dus om nog andere dingen te doen vandaag dus. Een leuk State Park, genaamd Custer hadden we uitgezocht, en op de route naar het hotel lag ook nog een ander park, waarin we een grot zouden kunnen bezoeken.
Maar zoals gebruikelijk lopen planningen bij ons wel eens anders dan de bedoeling was. In ons bestand met daarin 210.912 geocaches in de VS, zagen we een cache met een leuke naam: “Wrinkled Rock:What really is behind Mt. Rushmore?”. Op internet hadden we al wel foto’s gezien, maar we hadden zo het idee dat dit niet helemaal klopte met de werkelijkheid.
Tja, en toen zagen we de naam van eerder genoemde geocache. In de stille hoop dat bovenstaande foto waar was, togen we op naar Mount Rushmore, het gigantisch grote monument, dat we in 2006 al hebben bezocht. Bij de eerste blik op de vier presidenten besluiten we te stoppen. Ik parkeer de auto, en als ik uitstap, komt er een glimlach op mijn gezicht. Terwijl ik kijk naar het beeldhouwwerk, zie ik een halve maan op klaarlichte dag. Met weemoed denk ik terug aan de afgelopen week.
Maar goed, verder dus naar de eerder genoemde cache. Wat is er nu werkelijk achter Mount Rushmore? Onderweg stoppen we nog een paar keer om het beeld vanuit weer een andere hoek te fotograferen, maar uiteindelijk kunnen we dan toch aan de wandeling, c.q. klauterpartij beginnen. Wat we te zien krijgen is niet echt verrassend. Bomen en stenen, maar al met al, was het toch de moeite van de wandeling waard, want dit bos is werkelijk schitterend. De bergen hier zijn van graniet, met daarin kwarts. Overal liggen kleine stukjes afkomstig van deze berg, en alles glinstert je dan ook letterlijk tegemoet. Als je van Bling-Bling houdt, dan is dit de place-to-be.
We vervolgen onze route naar Custer State Park. De weg kronkelt de bergen in, en is werkelijk schitterend. Bruggetjes waar je ternauwernood met ??n auto overheen kan. Tunnels die maar net breed genoeg zijn voor een auto. Op het moment dat we ??n van deze tunnels hebben doorkruist, krijgen we een blik op Mount Rushmore voorgeschoteld, dat we nimmer meer zullen vergeten. De zon maakt het welhaast onmogelijk om een goede foto te maken, maar we wagen toch een poging.
We rijden het State Park binnen. Volgens de reisgids, het grootste ongerepte natuurgebied van South Dakota. Of het waar is weet ik niet, maar wat ik wel weet, is dat het zeer fraai is. Het ene uitzicht is nog meer de moeite waard dan het andere. Langzaamaan wordt het later en later en voordat we het weten, kruipt de klok al richting vier uur. Vanaf het park is het nog ruim 3? uur rijden naar het hotel, en we wilden nog wel op tijd in het hotel zijn. We breken ons bezoek aan het park af, maar juist voordat we het park verlaten, krijgen we eerst nog een uitzicht op een kudde buffels voorgeschoteld. Onze dag is meer dan geslaagd.
