Wat krijg je als je vier vrouwen van oudere leeftijd bij elkaar zet in een tandradbaan? Geen idee? Dan zal ik het antwoord maar geven. Een melding op je horloge dat het omgevingsniveau zeer luid is, en dat dat schadelijk kan zijn voor je gehoor.
En ik snap helemaal dat het allemaal supergezellig is, maar is het dan nodig om 88dB te produceren? Ter vergelijking. De bel die klinkt om aan te geven dat de deuren van het treintje gaan sluiten, produceerde ‘slechts’ 82dB.
Gelukkig voor mij duurde het ritje met de trein naar de top van de Merkur-berg nog geen 6 minuten. Eenmaal boven was het genieten van de rust en het uitzicht. We wandelen een kort rondje en hebben het idee dat het terras geopend is, alhoewel het beneden aangegeven stond dat het dicht was. We vragen het en krijgen een bevestigend antwoord. We bestellen twee Latte Machiato’s en genieten van het uitzicht op het terras. Nu kan het nog, want de weersvoorspellingen voor vandaag zijn niet heel erg geweldig.
Als we de Latte’s ophebben, wandelen we naar een geocache toe. Het is even goed zoeken, maar uiteindelijk vinden we de cache. We wandelen terug naar de top, en nemen het treintje weer naar beneden. We zitten slechts met zijn tweeën in de trein. We verbazen ons dat het treintje an sich nog behoorlijk wat geluid maakt. Dat was ons op de weg omhoog niet opgevallen. We genieten van de rust… ehm… rit en overleggen ondertussen wat we nu gaan doen. De wolken worden steeds donkerder. Een wandeling bij een waterval vlakbij, of toch maar een wandeling door de straten van Baden-Baden? We besluiten om te kiezen voor het laatste.
Het is Marieke opgevallen, dat er heel veel Adventure Labs liggen in Baden-Baden die we nog niet gedaan hebben. We besluiten om rond te gaan wandelen aan de hand van de Adventure Labs. Als we bij het Kurhaus zijn, vallen de eerste druppels. Al snel regent het harder, maar nog niet hard genoeg om ergens te gaan schuilen vinden we. We hopen tevens dat het niet veel harder gaat regenen, want de Adventure Labs, leiden ons het stadje uit richting een kasteel en tuinen. We komen zo wel weer op plekjes waar we nog niet eerder zijn geweest.
De regen zet niet echt door. Gelukkig maar, want we hebben niet heel erg veel zin om doorweekt te raken. Als we weer het centrum in lopen begint het harder te regenen. We besluiten om wat te gaan drinken en zo te kunnen schuilen. Als we de Latte’s op hebben, is het weer wat minder gaan regenen, en gaan we verder met de wandeling. Een half uurtje later is het zowaar droog.
Als we weer terug zijn, besluiten we om even een bezoekje te brengen aan ‘Oma’. Als we de plaatst oprijden zien we haar auto staan. Ze is dus thuis. Nog voordat we aan kunnen bellen wordt er open gedaan. Ze was niet heel erg verrast, want de laatste 10 jaar zijn er maar twee mensen die met een Nederlandse auto de plaats op komen rijden. We kletsen even, en gaan dan boodschappen doen. Voordat we bij de Lidl zijn, zijn de hemelpoorten geopend. Gelukkig is het hier precies hetzelfde als het in Nederland is. Het meeste valt er naast.
