Soms zit het mee en soms….
Loop je bergop te zwoegen door het restant van een modderstroom
Iedereen weet dat wij graag naar het westen reizen. Waarom dat is, is heel simpel te verklaren. De wijzen komen immers, zoals iedereen weet, uit het oosten. Vandaag stond echter de grote reis naar het oosten op de planning. Waarom dan in hemelsnaam zou men zich kunnen afvragen.
Een verklaring hiervoor zou kunnen zijn dat we op zoek zouden kunnen gaan naar onze wortels. Kijken waar wij, de wijzen, vandaan komen. Echter, ik ben ervan overtuigd dat we die wortels niet in Griekenland zullen vinden. Dat is niet ver genoeg naar het oosten.
Waarom dan toch een voettocht, bergop maken naar een oud en vervallen klooster? Mensen die ons een beetje kennen, weten dat we gek zijn op statistieken als het gaat om geocaching. En als de mogelijkheid een getalletje in die statistieken weer wat verder op te rekken, dan laten we die mogelijkheid natuurlijk niet aan ons voorbijgaan.
Zodoende stond voor vandaag de meest oostelijke geocache van het eiland Corfu op het programma. Deze ligt boven op een berg in een oud, vervallen klooster. De weg erheen is niet zo heel lang, iets minder dan 2 kilometer, maar wel steil bergop. Tel daarbij op dat de regen van de afgelopen dagen de klei-achtige ondergrond van het pad naar de top zijn best heeft gedaan om het geheel tot een modderpartij te veranderen (en daarin ook nog eens in geslaagd is), en men kan zich voorstellen dat het toch een behoorlijke wandeling is geworden.
Maar we kunnen zeggen dat de wandeling de moeite waard was. Ook hier was het uitzicht weer fenomenaal en het klooster maakte toch wel indruk. Zo stond de klokkentoren nog grotendeels overeind net zoals de in- en uitgang. Heerlijk rondstruinen is het dan op zo’n locatie.
Na alles ontdekt te hebben, en de voor ons tot nu toe meest oostelijk gevonden geocache te hebben gelogd, was het tijd om nog even te genieten van het schitterende uitzicht en de wandeling door de modder terug naar beneden te aanvaarden.
