Gisteren hebben we het al vermeld. Soms zit het mee en soms…. Is er pas vanaf negen uur ontbijt. Een beetje normaal mens noemt eten op dit tijdstip geen ontbijt meer, maar een brunch. Helaas is er niets aan te doen, en dus wachten we geduldig tot de klok bijna negen uur aangeeft.
Gisterenavond hebben we ons in het hotel geïnstalleerd. We zijn de eerste gasten van het jaar, en het is zodoende ook vanzelfsprekend dat wij vandaag de enigen aan het ontbijt zijn. Het ontbreekt ons werkelijk aan niets en hetgeen we overlaten is een snee brood en wat fruit. Dat laatste zal voor velen geen verrassing zijn.
Na het ontbijt vertrekken we richting de Black Rocks. Hier ligt een geocache die nog nooit eerder is gevonden. Voor ons bijna onvoorstelbaar aangezien deze er al sinds oktober zou liggen. We hebben gezocht en niets gevonden. Misschien dat deze alweer is verdwenen. Wel genieten we van het fraaie uitzicht en een stukje verderop zien we een schip liggen dat is vergaan. We wandelen erheen en genieten.
We gaan richting een andere baai. We hebben een wandeling gezien die tot een van de mooiste van Corfu behoren en willen deze graag wandelen. De wandeling heeft de fraaie naam “Pirate’s Bay” meegekregen. We beginnen aan de wandeling en al snel is duidelijk dat dit een behoorlijk zware tocht zal gaan worden. Het gaat over smalle, door ons zo geliefde, paadjes die eigenlijk geen paadjes te noemen zijn. Sporen zou men het wellicht beter kunnen noemen. Je ziet hoe je moet lopen, maar daar is ook alles mee gezegd. We volgen het spoor omhoog en omlaag. Na een tijdje zie ik een spoor waarvan ik zie dat het dood loopt, maar toch wil ik het gaan volgen. Gelukkig maar, als ik het einde bereik zie ik meteen waarom deze wandeling de naam heeft gekregen die het heeft. Pirates of the Carribean is niets vergeleken bij de avonturen die zich in mijn hoofd afspelen bij het aanschouwen van dit schitterende stukje natuur.
Maar we gaan verder, want we hebben de schat immers nog niet gevonden, en als er ergens piraten zijn geweest, dan moet er ook een schat verstopt zijn. We arriveren bij een groot kruis en dat blijkt het laatste punt te zijn. We hebben niet alle hints die de piraten hebben verstopt goed begrepen, maar met wat logisch nadenken komen we er toch achter waar de schat verstopt moet zijn. Eenmaal gevonden, stoppen we er wat in voor de piraten die nog na ons gaan komen. We volgen het eerder gelopen spoor terug naar de auto. Na een wandeling van iets meer dan drie uur, waarbij we bijna 800 meter hebben geklommen, komen we voldaan terug bij de auto. Na het diner en dit verhaaltje tikken is het tijd om te gaan dromen van allerlei avonturen. Aye, Aye, Mate.
