Voor vandaag kiezen we opnieuw een wandeling uit die gebaseerd is op sages en legendes uit de omgeving. We kiezen een wandeling uit van bijna 8 kilometer en bijna 200 hoogtemeters. Lijkt ons wel leuk om mee te beginnen, want we hebben toch al een behoorlijke tijd niet heel veel hoogtemeters meer gemaakt.
We stellen de navigatie in, en gaan op weg. De parkeerplaats is iets meer dan 5 kilometer van ons appartement vandaan. Let wel: “As the crow flies”, zoals men het zo fraai zegt in het Engels. Over de weg is het iets verder.
Zestien kilometer om precies te zijn. En bijna een half uur rijden. Dat is geen straf, want de wegen zijn hier, ondanks dat ze vaak zo smal zijn, dat je hoopt dat je niemand tegemoet komt rijden, schitterend. Fraaie vergezichten. Donkere bossen. Scherpe bochten. Dan plotseling het idee hebben dat je bij iemand de plaats op rijdt, maar dan blijkt de weg gewoon tussen het woonhuis en de schuur te lopen. Heerlijk…
We parkeren de auto, en komen er dan achter dat ik per abuis de parkeerplaats van een hele andere wandeling heb geselecteerd. Waarschijnlijk omdat ik deze ochtend nog bezig was om voor deze route een paar puzzels op te lossen. Ach. Foutje. We besluiten om maar gewoon aan deze wandeling te beginnen.
Gisteren was de route nog overduidelijk aangegeven met bordjes met daarop een spookje. Vandaag was dat helaas niet het geval. We zoeken onze weg, en na een paar kilometer staan we bij de ruïne Schauenburg. We zien dat er ook een terras bij is. De deuren van het restaurant staan open, dus we besluiten om heerlijk in het zonnetje op het terras te gaan zitten. Als we al even zitten hebben we nog niemand gezien. Marieke gaat poolshoogte nemen binnen, en ze krijgt te horen dat ze pas om 11 uur open gaan. Tja, dan duurt het nog 8 minuten voordat we twee Latte Machiatto kunnen krijgen. Maar we hebben geluk, want om drie minuten voor elf krijgen we de drankjes uitgeserveerd. Na de koffie wandelen we verder.
Het is een behoorlijk pittige wandeling. Maar we genieten weer volop. We lopen tussen de wijnvelden, door het Zwarte Woud. Genieten zo nu en dan van een fraai uitzicht. En alsof ons geluk niet op kan. Klokslag half één passeren we een bankje zodat wij daar van onze lunch kunnen genieten.
Na de lunch wandelen we verder. We lopen het bos weer uit de wijnvelden op. Het weer is heerlijk. Als we terug zijn bij de auto, hebben we 12,2 kilometer en 541 meter omhoog gelopen. Iets meer dan we bedacht hadden, maar eigenlijk was het allemaal goed te doen.
Na de wandeling rijden we naar Achern om daar te genieten van een ijsje. We vinden zelf dat we dat wel verdiend hebben. We zijn al vroeg terug in het appartement en drinken een kop koffie op het terras. Na het avondeten maken we nog een korte wandeling.
