Vandaag is de eerste echte rij-dag aangebroken. De dagen dat we in de stad vertoefd hebben, zijn het maar enkele kilometers welke we per dag hoeven af te leggen, maar om in een kleine maand met een omweg naar San Francisco te komen zullen we wel wat kilometertjes op de teller gaan verzamelen. Dat komt mooi uit, want onze auto had er maar 1200 op staan toen we in Houston vertrokken. Ik kan nu al verklappen dat we al meer dan het dubbele op de kilometerteller hebben gehaald. Maar degenen die ons een beetje kennen, die weten al dat we vandaag niet enkel kilometers vreten, maar uiteraard ook weer leuke dingen gaan zien.
En niets was minder waar. We hebben een grotere diversiteit van dingen mogen aanschouwen vandaag. Onze eerste stop bracht ons bij een multicache gelegd in de maand september. Helaas voor ons hebben we deze niet kunnen vinden, maar we hebben wel het veteranenmonument gezien.
Op naar de volgende stop. Deze is iets verder weg en brengt ons bij het plaatsje Luckenbach. Ooit telde dit dorpje 492 inwoners. Vandaag de dag zijn dat er nog drie. Het wordt nu voornamelijk gebruikt als uitgaansgelegenheid. Er is plaats om te genieten van live muziek onder het genot van een (alcoholisch) drankje. Voor beiden was het nog te vroeg, maar de muziek die uit de speakers kwam kon ons zeker bekoren. We lopen er op ons gemakje rond, maken wat foto’s en doen een paar labcaches en we vervolgen onze route weer. We dienen namelijk wel een beetje op tijd ons hotel bereiken dat bijna 400 kilometer verwijderd is van het hotel waar we vanochtend vertrokken zijn.
We rijden nu wat verder en komen uit in Fredrickburg. Dit klinkt heel Duits zou je zeggen. Dat is het ook. We wandelen langs bordjes met Wilkommen erop en Danke. Langs een Biergarten en een Vereinskirche. We hebben de neiging om Duits te gaan praten en ik heb de neiging om in de Biergarten te gaan vragen naar een currywurst mit pommes und salat. Het is nog aan de vroege kant, dus ik zie er toch maar van af. Bijzonder is het wel. Het doet een beetje denken aan Solvang. Een Deens plaatsje in de USA waar we 10 jaar geleden geweest zijn. We hebben nog even een bezoek gebracht aan de herfstmarkt, waar het niet heel druk was. Om daarna onze route weer te vervolgen.
We verplaatsen ons weer een veertig kilometer om uit te komen in Kerville. Dit plaatsje is niet heel bijzonder. We zien daar wel bomen in een soort van swamp, want ze staan met hun voeten in het water. Dat blijft toch wel een leuk gezicht. Als we even verderop een cache gaan zoeken, komen we heel veel herten tegen. Deze zijn niet bang uitgevallen, maar eerder nieuwsgierig.
Ook Kerville laten we achter ons, om op zoek te gaan naar Stonehenge. De echte Stonehenge hebben we nog altijd niet gezien, maar al wel enkele replica’s. Ook deze mag er zijn en wordt ook nog eens omgeven door een Maui beeld. Ook hier maken we enkele foto’s en de karavaan trekt weer verder.
Dit maal voor het langste stuk van de dag. Een kleine twee uur rijden is het nog naar het hotel. Uiteraard maken we nog een enkele kleine stop, om het aan één stuk te moeten zitten te beperken. Rond 17:15 uur komen we bij het door ons uitgezochte restaurant aan. De planning voor vandaag paste weer keurig.
