Na het witte zand en de ‘echte’ cactussen, staat er voor vandaag niet iets spectaculairs op het programma. Maar natuurlijk wel, zoals altijd, een nette planning, maar niet iets van wow. Zoals de laatste dagen vaker het geval, dienen we eerst een stukje te rijden.
Na een kleine anderhalf uur stoppen we bij het Desert Breeze park. Een leuk en net onderhouden park. Het is best druk, aangezien het nog maar net 8:30 uur is geweest. Wij schatten in dat het veelal vrouwen zijn die samen een ochtendwandeling maken, nu het kwik nog net de 30 graden niet aantikt. Of het zijn dames die net de kleinkinderen naar school gebracht hebben, dan kan ook. We treffen nog een fietser die onderweg is om de eendjes te gaan voeren en zo heeft iedereen wel een doel deze ochtend. Ons doel met deze korte wandeling door het park, is louter om even de benen te doen strekken. Toen dat gelukt was, hebben we de reis weer voortgezet.
We stoppen nog even bij een muurschildering om even later terecht te komen bij het heuse bezoekerscentrum van Aqua Fria NM. Daar hebben we zelf al de Badger Springs Trail uitgezocht maar zijn benieuwd of men hier nog tips voor ons heeft. Niet dus. Het wordt ons eigenlijk afgeraden om te gaan wandelen. Te warm en de weg er naartoe is slecht begaanbaar. Te warm, ach we zijn wat gewend te laatste dagen en slepen veel water met ons mee en dragen een hoofddeksel. En van de slecht begaanbare weg hebben we ook niets gelezen en bovendien weten we uit ervaring dat ons voertuig best wel wat aan slechte ondergrond kan hebben. We gaan er maar weer vandoor, nadat we netjes het register van onze naam voorzien hebben. Een hele bladzijde ter grootte van een A5 is gevuld met namen. We zien dat het normaal is dat er één iemand per dag langskomt. Nou, vandaag is het druk, want we zijn al de derde die in het boekje schrijven.
Op naar Badger Springs Trail. We hopen dat we wat water kunnen gaan ontdekken, dat zou het allemaal net wat mooier maken. Maar al snel komen we erachter dat ook hier de droogte toegeslagen heeft. We wandelen door de rivierbedding zonder natte voeten te halen. Desalniettemin is het een aardige wandeling, welke soms wat kruip door sluip door is omdat het pad wat overwoekert is. We vinden tussendoor nog wat caches en komen tot de constatering dat er op het einde van het pad toch nog een klein beetje water te zien is. En de weg naar de trail toe? Peanuts.
Het volgende dat op de planning staat is een virtual cache met de naam Future City. De opdracht is om een creatieve foto te maken. Als we op het nulpunt uitkomen, weten we eigenlijk niet wat we moeten zien. Tsja, er staan gebouwen met, als je creatief kijkt, een futuristische uitstraling. Het is eigenlijk de stop niet waard. We besluiten even te picknicken en te bedenken wat we het restant van de dag willen gaan doen. We zijn namelijk zo goed opgeschoten dat we al rond 14:30 uur bij het hotel aan zouden komen. Dat is onze eer te na.
We besluiten om nog maar ‘een paar’ extra kilometers toe te voegen. Bij het plannen hebben we Wupatki NM overgeslagen. We hadden niet het idee dat dit er nog ingepropt kon worden. We zullen daar enkele Pueblos kunnen gaan zien van de Hopi indianen. Niet dat we die nog nooit gezien hebben, maar het blijft altijd wel leuk om de primitieve huizen met zijn vindingrijkheid te zien. Dit park overtreft eigenlijk onze verwachtingen. Er staan mooie grote Pueblos in een mooie omgeving. De grootste Pueblo bestaat uit maar liefst 100 kamers. We troffen daar ook nog een gat in de grond met een rooster eroverheen. Toen we dichterbij kwamen, voelden we dat er koele lucht uitkwam. Mmm. Het bord leerde ons dat er een ondergrondse luchtstroom is. En even waanden we ons Hans Klok. We hebben het voor elkaar gekregen om onze petten te laten zweven. Dat was nog eens een staaltje Hocus Pocus!
Nog altijd hebben we wat tijd over. We kunnen overmorgen veel reistijd winnen, door nu alvast een bezoek te brengen aan Sunset Volcano NaM. Zo gezegd zo gedaan. Ook dit landschap met zijn grote lavastenen, is weer heel bijzonder te noemen. We wandelen op ons gemakje rond, maken foto’s en genieten zoals altijd. we zien dat we op een keurige tijd bij het restaurant zullen arriveren.
Al met al weer een geslaagde dag, met aan het einde toch nog ruimte voor een wow-effect, het laten zweven van onze petten!
