De bomen zijn op

Deze ochtend verlaten we op tijd het casino waar we de hele nacht zijn geweest. Niet om te gokken, maar om te slapen. Want zoals wel vaker het geval is bij een casino, is er ook een hotel bij. Als we al zouden gokken, dan gokken we erop dat we gaan wandelen. Waarschijnlijk is dat een weddenschap waar geen enkel casino mee in zee zou gaan, laat staan dat ze je een verdubbelaar in zouden laten zetten.

Voor vandaag staat Great Basin National Park op het programma. Het laatste National Park dat we deze reis gaan bezoeken, en de reden dat we in deze uithoek in Nevada zijn belandt. In dit park staan namelijk oude Bristlecone Trees. Afgelopen week hebben we er enkele gezien, maar dat waren nog ‘jonkies’. We rijden naar de ingang van het park en gaan dan op weg naar de parkeerplaats. De ingang van het park ligt op 1775 meter hoogte, terwijl de parkeerplaats op ongeveer 3000 meter hoogte ligt. Een behoorlijke klim dus. Gelukkig doen we dat met de auto. We hebben voor vandaag een gecombineerde wandeling uitgezocht. Waarvan we eerlijk gezegd, geen idee hebben hoever we zullen komen. Het einde van het eerste deel van de wandeling is aan de voet van een gletsjer. Eerlijk gezegd hebben we geen van beiden het idee dat we zover zullen komen, maar we zullen wel zien. We trekken de jas aan, want het is fris hier. Beneden in het dal was het 24 graden. Hier boven op de parkeerplaats is het nog maar 9 graden als we aan de wandeling beginnen.

We wandelen op het gemak naar boven. Zuurstof is toch een stuk minder op deze hoogte. Eigenlijk is dat het enige dat deze wandeling zwaar maakt. De steilte valt wel mee, en ook de ondergrond hebben we wel eens slechter gehad. We genieten van de herfstkleuren van de Aspen-bomen. Langzaamaan komen we hoger, en wordt de begroeiing steeds minder. We maken een wandeling door een Bristlecone bos en zien een exemplaar van 3200 jaar oud. Wat ook bijzonder is aan deze bomen is het feit dat het heel goed mogelijk is dat een deel van een boom al een paar duizend jaar dood is, terwijl een ander deel van de boom vrolijk verder leeft. Ook de naalden van de boom worden gemiddeld maar liefst 40 jaar oud. Bij andere naaldbomen is dat over het algemeen een jaar of 2.

Als we verder omhoog komen, wordt het pad slechter en slechter begaanbaar. Althans voor ons. Begroeiing is er niet meer. Op een goede 600 meter afstand zien we het begin van de gletsjer liggen. We doen verstandig en keren om op een hoogte van 3298 meter. Zelfs die twee meter verder omhoog doen we niet meer. Goh, we worden nog eens ooit echt verstandig.

We wandelen op het gemak terug en halverwege de afdaling nemen we de afslag naar het tweede deel van de wandeling. Aan het pad liggen een tweetal meren. Het eerste meer dat we zien is behoorlijk leeg. Het tweede meer dat we tegenkomen is wat voller. Bovendien zijn we hier weer op het hoogteniveau dat er ook weer Aspen-bomen groeien, wat het toch allemaal nog net wat mooier maakt. Zeker met de herfstkleuren van nu. Als we bijna terug bij de auto zijn, plakken we er nog een derde, korte, wandeling aan vast.

Voldaan en vermoeid arriveren we bij de auto. We rijden terug richting het casino. Eerst stoppen we onderweg nog bij Osceola. Een spookstadje dat ik tijden geleden tegen ben gekomen op internet. Uiteraard gaat de route erheen niet over een geasfalteerde weg. Na bijna 8 kilometer hobbelen arriveren we bij hetgeen er nog over is van dit oude mijnstadje. We maken enkele foto’s en gaan dan terug naar Ely.