FU2

Als we opstaan deze ochtend, regent het. Weliswaar niet heel hard, maar toch voldoende om er een vervelend gevoel aan over te houden als je buiten aan het wandelen bent. Met andere woorden, je raakt snel door en door nat als je buiten rondloopt. We kijken het weer, en we besluiten het erop te wagen.

We gaan op weg naar El Morro NM. Een klein park, waar we veel goede dingen over hebben gelezen. Het is een goed uur rijden, en onderweg blijft het regenen. Als we bij de poort van het park arriveren is deze nog gesloten. En dat terwijl het toch al 1 minuut over 9 is. Zou het dan toch iets betekenen dat het vandaag de 13e dag van onze reis is? Nog voordat we er verder over kunnen nadenken, gaat de poort automatisch open. Wellicht was het voor de rangers te gezellig aan de koffietafel en verwachten ze met dit weer toch niemand.

We zien dat op een briefje staan dat iedereen die in het park wil gaan wandelen zich binnen moet melden. Als we dat doen, maken we kennis met een zeer enthousiaste ranger. Hij legt ons alles uit over de twee wandelroutes in het park, en wat we onderweg kunnen verwachten. Hij wordt nog enthousiaster als we hem vertellen dat we beide routes willen lopen.

De eerste wandeling is een korte wandeling. Als we eraan beginnen, stopt het met regenen. Het hoofddoel van deze wandeling is Inscription Rock. Deze enorme rotswand van zandsteen staat vol met meer dan 2000 inscripties. Allemaal geplaatst door mensen die op doorreis waren naar het Westen. Deze plek was een geliefde overnachtingsplaats in vroeger dagen, mede door de kristalheldere bron die naast de grot is gelegen. Van de meeste inscripties is helaas niet veel meer te zien. Doordat zandsteen zo zacht is, vervagen de inscripties snel door weersinvloeden.

We gaan verder met de lange wandeling. Deze is iets intensiever dan de korte wandeling. De route leidt ons over El Morro en geeft ons uitzicht op de boxcanyon in het park. Als we boven zijn, horen we, ver weg, twee mensen met elkaar discussiëren. In het Engels uiteraard. Mevrouw heeft moeite met het pad, en meneer helpt haar niet voldoende. Althans, dat is hetgeen we begrijpen. Als onze ogen het geluid volgen zien we, ver weg, mevrouw en meneer. Meneer wil mevrouw helpen door haar steun te geven. Maar mevrouw is dat niet van gediend. Plotseling klinken de woorden die overal in de VS weggepiept worden, “Fuck you!”. Hierop volgt onmiddellijk het antwoord dat niets aan de fantasie te wensen overlaat. “Fuck you too!”. We kunnen hier wel om lachen, want het klinkt haast als een soap. Telkens als we ze weer horen discussiëren, zegt één van ons. “Fuck you two too”.

We genieten van de wandeling. Het pad is goed begaanbaar. Oké, het is niet geasfalteerd, maar gaat boven over een grote rots. Maar de route is duidelijk aangegeven en redelijk vlak. Hier en daar een redelijke stap die gemaakt dient te worden maar niets spannends. Tenminste, niet in onze ogen. Een tijdje later komen we het stel tegen. Mijnheer vergelijkt de wandeling met Angels Landing in Zion. We antwoorden dat we geen vergelijk kunnen maken, omdat we die wandeling (die lang op onze verlanglijst heeft gestaan, maar waar we inmiddels toch te veel mankementjes voor hebben), niet hebben gedaan. Hij bekent dat hij die ook niet heeft gedaan, maar hij heeft videos gezien. We wandelen verder en al snel horen we ze weer kibbelen. Fuck you two too!

Als we weer bij het bezoekerscentrum zijn, kijken we nog een video over de geschiedenis van El Morro NM. Als we vertrekken, is het later dan we op voorhand hadden gedacht. We hadden in de buurt van het hotel nog een wandeling uitgezocht als opvulling. Die was niet zo heel bijzonder, en inmiddels is het eigenlijk al te laat om daaraan te beginnen.

Voor morgen staat er in de buurt van dit National Monument, een bezoek aan een ander National Monument op de planning. Daar hebben we een lange, redelijk pittige wandeling op de planning staan en twee korte wandelingen. We besluiten om de twee korte wandelingen te doen.

Als we de afslag nemen naar de parkeerplaats van de eerste wandeling, dan zien we een bord staan dat de weg verderop slecht is. En als het heeft geregend dat deze onbegaanbaar is. Ook voor High Clearance voertuigen. We besluiten om te gaan kijken en om te draaien als de weg slecht wordt. Nog geen 500 meter verder komen we een Jeep tegen. Niet zomaar een Jeep, maar zo eentje die speciaal is omgebouwd om de meest verschrikkelijke terreinen te doorploegen. Hij stopt. Wij ook. Van beide voertuigen gaan de ramen omlaag. De vriendelijke jongeman in de andere auto raadt ons aan om om te keren. Als we niet bekend zijn met het terrein, dan is het vragen om problemen. En hij komt vanavond laat pas weer terug om ons te kunnen helpen, mocht het fout gaan.

We doen verstandig en keren om. Op weg naar de volgende wandeling. El Calderon. We lopen rond en genieten van de wandeling. De grotten die we passeren zijn afgesloten voor publiek. We kunnen enkel van de rand kijken. In sommigen van deze grotten leven meer dan honderdduizend vleermuizen die bij het invallen van de schemering allemaal uitvliegen. We wachten daar niet op en gaan verder.

Als we terug zijn bij de auto, wordt het lastig. We hebben geen korte wandelingen meer op de planning staan, en hebben geen plan E. We rijden naar het bezoekerscentrum van El Malpais NM te gaan om te kijken of er wellicht nog een andere korte wandeling is. Helaas voor ons, is dit bezoekerscentrum op dinsdag en woensdag gesloten. Wat nu?

We besluiten om, al cachend, over de oude Route 66 terug naar het hotel te rijden. Langs Route 66 liggen veel Adventure Labs. We besluiten om die enkele te gaan doen. We komen erachter dat we geen bereik hebben met onze telefoons. Dan wordt het lastig om Adventure Labs te doen, want daar is internet voor nodig. Gelukkig heb ik de vragen ook in de GPS staan. We rijden naar iedere locatie, en schrijven het antwoord op. Met een omweg zijn de Adventure Labs ook vanaf een laptop te doen. Wel veel meer werk, maar ja.

Zo gaat het snel richting etenstijd. We besluiten om eerst te gaan tanken. In deze hoek kost de benzine is meer dan 91 cent per liter. We merken dat de creditcard niet werkt vanwege storing. Dat is misschien ook de reden dat we geen bereik hebben met onze telefoons. Een paar pompen verder werkt de creditcard wel. Hier is de benzine iets duurder, maar nog steeds ruim onder de Euro per liter. Het avondeten kunnen we ook alleen contant afrekenen.

Als we na het eten weer terug naar het hotel gaan, begint het weer te regenen. Verderop onweert het zelfs flink. Ons hotel zit ook aan de oude Route 66 en bevindt zich tegenover een oude benzinepomp. Als ik de spullen uit de auto haal, lijkt het wel of alle donkere wolken uit het gebouw van de benzinepomp komen. Snel maak ik een foto. Nog geen minuut later is de hele lucht donker, en is heel het effect weg. Op de hotelkamer, blijkt dat ook hier de storing heeft toegeslagen. Geen internet vandaag. “Fuck you two too!”.