Jon Secada zong het al in 1992. Just another day. Tenminste dat is hetgeen je aan het begin van de dag denkt. Op het einde van de dag blijkt het vaak toch niet weer gewoon een dag te zijn. Er zijn dan allemaal van die dingen gebeurt waarvan je denkt: “Je verwacht het niet.”
Neem nu deze dag. Gewoon weer een dag. De wekker begint om half zeven te zingen. Ik stap soepel en sierlijk uit mijn bed. We ontbijten wat, en voor de klok acht uur slaat zijn we weer op pad. Op weg naar nieuwe avonturen. Na wat boodschappen te hebben gedaan, zoals het bij elkaar sprokkelen van de lunch en het aanschaffen van wat cafeïne voor onderweg, stoppen we voor het eerst vandaag in de alom bekende plaats Harmony. De metropool in Californië is vooral bekend om de hoge concentratie glasblazers die actief zijn in de gemeenschap. Je hebt er nog nooit van gehoord? Misschien ook niet zo verwonderlijk. En als ik je het aantal inwoners in zou fluisteren, zou je ook denken: “Je verwacht het niet.”
We vervolgen onze weg, en na een tijdje zegt Marieke tegen mij: “Dat zijn toch geen koeien?” “Nee,” zeg ik, “dat zijn zebra’s.” Marieke kijkt me aan alsof ik gek ben. Nu kan ik wel zeggen, dat je iets moet denken in de trant van: “Je verwacht het niet.”, maar ik ben bang dat de blik van Marieke weinigen zal verbazen. Want, wees eerlijk, om zebra’s in het wild te zien, dien je in Afrika te zijn en niet in de Verenigde Staten.
We toeren verder. Veel keuze hebben we niet, want om klokslag 12 uur worden we verwacht in Hearst Castle. Er volgen nog een paar korte cache-stops. Onder andere nabij het strand. Zo hebben we ook vandaag weer een heuse ‘stranddag’ gehad. Zonder gekheid, dat hebben we al genoeg vandaag, het uitzicht op de oceaan is weer schitterend. Ruim op tijd arriveren we bij Hearst Castle. en ondanks dat wachten niet echt ons ding is, zit er niets anders op dan de tijd tot 12 uur te doden in de souvernirshop. Alles bij deze attractie ademt commercie uit. De hoeveelheid toeristen, de prijzen in de souvenirshop en het kudde-gedrag van de groep. Maar ach, we hebben weinig keus. Hoewel we begrepen dat er ook een privé toer beschikbaar was. Helaas was deze niet weggelegd voor onze portemonnee. Om op eigen houtje door het kasteel te mogen dolen, moest je wel 750 dollar meenemen. En, “Je verwacht het niet niet”, dat bedrag is dan wel per persoon.
Dan maar keurig de groep volgen…. Klokslag 12 uur begon de bus aan een 5 mile drive tot aan het kasteel. uitstappen geblazen en verder lopen in de groep. Bij de toer die wij gekozen hadden kregen we 7 grote kamers te zien. Deze waren de moeite van het bezoeken waard. Hoewel het wel een allegaartje was, aangezien de eigenaar van het kasteel het motto had: alles is te koop, het is alleen een kwestie van betalen. Dit heeft hij dan ook gedaan en zo kwam er Antwerps tafelzilver voorbij, een pers vervaardigd in Frankrijk en een wandkleed naar een doek van Rubens. Na de toer mochten we zelf de tuinen bekijken. Als we alles denken te hebben gezien, begeven we ons naar de bushalte om weer naar de uitgang te gaan. Een bordje met een pijl wijst ons naar rechts, een gebouw binnen. We kijken elkaar aan en denken beiden, “Je verwacht het niet.” Dit is het tweede zwembad van het kasteel dat we te zien krijgen, en voor ons beiden, is dit misschien wel het fraaiste wat we hier hebben mogen bewonderen.
Nadat blijkt dat we deze audiëntie hebben overleefd keren we weer rustig aan terug naar het hotel. Gisteren passeerden we het plaatsje Morro Bay. Deze plaats heeft een gigantisch rotsblok net voor de kust staan, welke ons deed terugdenken aan onze trip van 2008 door Spanje, toen we in Calpe op een soortgelijk natuurwonder uitkeken. Marieke zei dat ze er wel een foto van zou willen maken, maar dat er helaas nergens plaats was om te parkeren. “Je verwacht het niet”, maar nadat we drie uitzichtpunten zijn gepasseerd, besluit ik op de vierde om de auto te parkeren, zodat Marieke haar felbegeerde foto kan maken.
Het wordt later en later, en nadat we onze magen gevuld hebben, wordt het langzaamaan tijd om het verhaal van de dag te tikken. Natuurlijk dienen dan eerst de foto’s bekeken te worden, omdat we soms wel eens vergeten hoe verschrikkelijk veel we op een dag zien. Zo ook vandaag weer, want bij het bekijken van één van de eerst gemaakte foto’s blijkt maar eens te meer: “Je verwacht het niet!”
