Dag drie alweer deze reis. Regendag drie om precies te zijn. Morgen wordt dag vier. En dat is een hoeveelheid die we nog niet eerder hebben meegemaakt tijdens een rondreis in de VS. Het zou overdreven zijn, om nu te zeggen dat deze trip in het water is gevallen, maar toch heeft er een liedje de laatste weken enkele malen door mijn hoofd gespeeld.
Maar we laten ons niet tegenhouden door wat neerdalende druppels water. We gaan gewoon op pad naar Boston. We wilden nog enkele dingen bekijken, en die zouden er zeker en vast ook staan als ze vochtig worden door wat hemelwater. Eerste doel van vandaag was de openbare bibliotheek van Boston. Op het internet hadden we foto’s gezien, en die waren toch wel erg de moeite waard. Gisterenavond nog even het adres opgezocht, en deze ochtend vol goede moed op pad. Eenmaal gearriveerd bij de bieb, was het toch wel schrikken geblazen van hetgeen we zagen. Hoewel we er geen patent op hebben aangevraagd, lijkt het wel of alles waar we heen gaan verbouwd dient te worden.
Hevig teleurgesteld halen we onze schouders op, denkend we aan een paar regels uit een ander liedje. ‘T kumt zoals ‘t kumt. We besluiten om wat rond te kijken in de gedeeltes die wel toegankelijk zijn, en plotseling zie ik toch wel een mooi plaatje voor mijn ogen verschijnen. Ik pak mijn camera en klik.
We gaan doen waar een bibliotheek voor bedoeld is, en we pakken een paar boeken uit het rek. We hebben namelijk grote twijfels of we wel in de juiste bieb zijn aanbeland, dus is het maar goed dat ze hier gewoon reisgidsen van Boston hebben staan. We ontdekken al snel dat we toch echt op het juiste adres zijn aanbeland. Ook lezen we dat de bibliotheek een van de oudste bibliotheken van het land is. Mmmm, het gebouw dat we zijn binnengewandeld ziet er niet zo heel oud uit. We gaan weer naar buiten, lopen een klein stukje en ontdekken dat we een soort van bijgebouw zijn binnengewandeld. We gaan het pand dat we zojuist hebben ontdekt binnen, en al snel kunnen we opgelucht ademhalen. Dit is de plek die we gezien hebben. Al genietend lopen we door deze enorme bibliotheek heen, en maken we de foto’s die we willen maken.
We gaan weer terug de regen in. Verder op pad naar de dingen die we nog graag in deze fraaie stad willen zien. We passeren een tig-tal fraaie beelden, waarvan het ‘Make way for Ducklings’-statue toch wel het bekendste is. Dit is inderdaad een mooi beeld, en uiteraard leggen we ook dat op de gevoelige chip vast.
Dit beeld staat in het Boston Public Garden, waar we een gedeelte van een audiotour doen. Leuk, maar de regen maakt het er toch niet leuker op. Wel stoppen we nog even bij het beroemdste bankje van Boston, hier is een scene uit Good Will Hunting opgenomen, en men zegt dat door deze scene Robin Williams zijn oscar won.
We wandelen verder naar Old Boston, na bijna 8 uur wandelen in de regen, leggen we Acorn Street op de gevoelige plaat vast, en hebben we alles wat op ons lijstje stond bezocht in deze stad. Maar om met de woorden van het eerste liedje te eindigen. Alles ziet er anders uit, als de zon schijnt.
