In tweeën gebroken lucifers zijn bijna nodig om de oogleden omhoog te houden terwijl ik dit stukje zit te tikken. Bijna 24 uur onafgebroken zijn we nu wakker. En ook nu wordt het weer duidelijk. We zijn geen 18 meer. Dus op dit moment is het Engelse gedeelte van de titel wel waar. Slapeloos…. Gevolg daarvan is waarschijnlijk dan wel, dat het restant van het tiksel zonder enige vorm van bezieling wordt getikt, alhoewel er toch ook weer enige vorm van bezieling vereist is om te tikken dat er zonder bezieling wordt getikt. Tevens besef ik me terdege dat nu menigeen weer zal afhaken en denken dat die jongen hard slaap nodig heeft. Dat is iets wat een waarheid als een koe is, maar toch wil ik, bewust, nog niet gaan slapen. Nog een uurtje geduld.
Vierentwintig uur bijna dus. Deze ochtend als eerste bezigheid uitgeslapen tot de klok van zes uur. Om vervolgens op het gemak aan te kleden en naar Schiphol te wandelen. Allemaal geen enkel probleem en het lukte ons dan ook om dat heidens karwei in 45 minuten te klaren. Vervolgens begint de reis en daarmee ook het gedeelte van de verveling. Althans, dat is hetgeen de ervaring ons de afgelopen jaren heeft geleerd. Dan daar in de rij aansluiten en wachten, dan daar weer aansluiten en wachten. Gelukkig voor ons gaat het dit jaar anders, en wordt het wachten in de rij aangenaam verkort. De geruchten in de kortere rij dan voorgaande jaren, gaat ook dat het wachten bij aankomst in de VS ook enorm is verkort. We zijn benieuwd, al bereidden we ons wel weer voor om anderhalf tot twee uur te mogen wachten in de rij alvorens we aan de beurt bij de douanier zijn. Maar zoals gezegd, in Nederland lijkt het allemaal toch wat vlotter dan voorgaande jaren te gaan, en voordat we er erg in hebben, wordt de landing on Seattle ingezet.
Het lange wachten in de rij kan gaan beginnen. Tenminste dat is wat we denken. Als we het vliegtuig uit zijn, wandelen we richting de douane. Zoals altijd is er ook vandaag weer iemand ingehuurd om iedereen heel vriendelijk toe te schreeuwen: ‘US and Canadian Citizens row 1! Second time or more ESTA user row 1! 1st time ESTA users or non ESTA user row 2!’ Huh, wacht, rij 1?!? Rij 1 is goed. Rij 1 is tussen de Amerikanen. En tussen de Amerikanen betekent dat de rij heel snel weer weggewerkt is. Groot is de verrassing dan ook als dat waarheid wordt. Iets meer dan 15 (!!!) minuten nadat we uit het vliegtuig zijn gestapt, zijn we door de douane. Even wachten op de koffers en dan snel de auto ophalen. Het voertuig dat wordt uitgekozen lijkt haast wel vertrouwd te zijn. Hetzelfde model en dezelfde kleur als het vehikel van vorig jaar is het uiteindelijk geworden.
Het grote doel van vandaag is om wakker te blijven. Een middel om dat te doen, is wat geocaches te gaan zoeken. Maanden geleden hebben we daarvoor een serie vlak bij het hotel uitgezocht. Het blijkt een geweldig leuke serie te zijn. De enige vondst is nog fraaier dan de ander. Het een nog verrassender dan het voorgaande. Kun je nagaan wat een spektakelstuk de cache moet zijn geweest die we als laatste zochten, als je weet dat de eerste cache die vandaag gepoogd werd te vinden een trol onder een brug was.
De in tweeën gebroken lucifers dreigen nogmaals in tweeën te breken. Daarmee worden ze té klein om mijn oogleden omhoog te houden. Ik kijk op de klok en besluit het verhaal van vandaag nog verder af te zagen. De 24 uur zijn vol. Ik besef het mezelf met de minuut meer. ‘Ik ben geen 18 meer!” Welterusten….
