De meesten weten wel dat we graag plastic doosjes zoeken, en dat we van iedere maand waarin zo’n doosje is verstopt er minimaal vier willen vinden. Die vier is het maximaal haalbare, aangezien er nog maar vier geocaches op de wereld actief zijn, die in augustus 2000 zijn verstopt. Één van die vier hebben we al in Stockholm gevonden. De andere drie bevinden zich in de Verenigde Staten. Op drie totaal verschillende plekken. Degenen die ons een klein beetje kennen, heeft het vermoeden ondertussen al wel, dat 1 van die overgebleven 3 deze reis gevonden dient te worden.
Maar ook dienen we nog, in totaal 25 geocaches te vinden die in tussen mei 2000 & maart 2001 zijn verstopt. En wat dat betreft is de omgeving van Atlanta een waar paradijs, aangezien we de mogelijkheid hebben om in twee dagen tijd 5 van die oude geocaches te vinden. Vandaag stonden er twee op het programma. De eerste is de oudste multicache ter wereld. Oftewel, de oudste klassieke speurtocht met een GPS. Vol goede moed gingen we op pad. Totdat we bij het derde punt kwamen. Een brug waar we iets moesten vinden. Ruim een uur hebben we gezocht, maar niets wat ons verder zou kunnen helpen, werd gevonden. Teleurgesteld gingen we weer terug.
Vol goede moed gingen we op pad naar de volgende cache. Een vrij simpele. Ook hier zochten we bijna een uur, maar konden we niets vinden. Teleurgesteld gingen we weer terug.
We gingen met de kabelbaan de berg op. Onderweg naar de top zouden we het grootste beeldhouwwerk ter wereld kunnen zien. Helaas, ook hier hadden we pech. Een mensenmassa verdrong zich in een hoekje in de gondel, waardoor we nauwelijks een glimp van het beeld op konden vangen. Teleurgesteld arriveerden we op de top.
We gingen wandelen. We genoten van het fraaie uitzicht, wat uitmuntend was vanwege het heldere weer. De teleurstelling werd langzaamaan vergeten.
We gingen naar het museum, alwaar we een zeer interessante film hebben gezien over hoe men dit enorme beeldhouwwerk heeft gemaakt. Tijdens de film, ontdekten we dat we WiFi hadden, en vonden we zowaar een fotootje over waar de tweede cache die we vandaag niet gevonden hadden zich zou bevinden. We vervolgden onze tour door het museum. Na de tour wandelen we een beetje buiten, en ontdekken we dat we ook vanaf de grond het beeldhouwwerk kunnen bewonderen. We genieten ervan. Wederom een beetje blijer en minder teleurgesteld.
Na het museum brachten we een bezoekje aan een openluchtmuseum in het park. Niet heel groot, maar daarom niet minder fraai. We genoten volop van al het fraais dat we hier mochten aanschouwen.
Het werd al later, en we besloten om nog een keer de berg op te wandelen om zo voor de tweede maal voor een oude cache te zoeken. Wederom meer dan een half uur werd er gezocht, maar ook nu was de teleurstelling weer daar, omdat we ook nu niets konden vinden.
Het werd tijd om een hapje te eten, om daarna naar het centrum van Atlanta te gaan. We hadden daar onze eerste bijeenkomst van deze trip. Een half uur hebben we staan te wachten, maar helaas voor ons. Ook hier werden we teleurgesteld en kwam er niemand opdagen. Je hebt zo van die dagen.
We pakten onze spullen in om verder te gaan met de route van de dag, toen er plotseling iemand vroeg of wij die Europese geocachers waren. Helaas waren ze vertraagd, en hadden problemen om een parkeerplaats te vinden, maar ze waren blij dat ze ons toch nog getroffen hadden. Ook wij waren wel blij dat er tenminste nog iemand op ons event was. We togen naar de brug waar we gisteren foto’s van de skyline van Atlanta hebben gemaakt. Nu wilden we dezelfde foto’s in het donker maken. Gelukkig ging dat iets beter, en werden we ook daar niet in teleurgesteld.
