Nadat ik gisterenavond de WC doorspoel, merk ik dat het water niet echt ‘lekker’ wegloopt. Aangezien we op dat moment toch de binnenkant van onze ogen willen gaan bekijken, bedenken we dat actie ondernemen best kan wachten tot deze ochtend. In de ochtend loopt het water nog steeds slecht weg, en aangezien we hier nog een nacht verblijven, besluiten we om een andere kamer te vragen. Ik heb namelijk geen behoefte om te zien wat er gebeurt als ik een bruine trui heb gebreid. We gaan ontbijten en na het ontbijt ga ik naar de balie en leg het probleem uit en vraag om een andere kamer. Gelukkig heb ik nauwelijks vooroordelen over mensen, maar deze ‘indiaan met een punt‘ bewees simpelweg wat andere indianen met een punt voor hem ook al hebben aangetoond. Iemand een andere kamer geven hoorde volgens hem niet bij het beleid van het hotel. Ik diende gewoon een paar uur geduld te hebben, en dan zou iemand het misschien wel op komen lossen. Een paar uur??? Misschien??? No way, Jose. Ik kijk buiten naar de parkeerplaats, en er staan maar een stuk of 8 auto’s. Het hotel heeft drie verdiepingen en wij zaten op kamer 317. Een snel rekensommetje leert me dat het hotel onmogelijk vol kan zitten. Ik leg de indiaan even dit rekensommetje uit, maar hij blijft bij zijn standpunt. Het slechte nieuws voor hem, is dat ik dat ook blijf. Uiteindelijk komt de aap uit de mouw. We blijken een invalidenkamer te hebben en die is er maar één. Ik vertel hem dat wij daar niet om hebben gevraagd en dat we een andere kamer willen. Na wat touwtrekkerij krijgen we uiteindelijk een andere kamer. Als we de spullen hebben verhuisd, kunnen we eindelijk aan de dag beginnen. Het doel van vandaag is Gateway Arch National Park. De enorme boog die boven de stad St. Louis uittorent staat al jaren op ons lijstje om een keer te gaan bewonderen. Toen we de reis voor dit jaar aan het plannen waren, was het dan ook niet meer dan logisch dat deze stad in de route zou worden opgenomen. Ook ontdekten we toen dat je de boog ook in kon gaan. En nog spannender, je zou ook naar boven kunnen. Als we de auto geparkeerd hebben, wandelen we richting de Gateway Arch. Al van verre kun je de boog zien. We ontdekken al snel dat de ochtend niet de beste tijd is om de boog op de geheugenkaart vast te leggen in verband met het tegenlicht.
We gaan naar het bezoekerscentrum en kopen kaartjes. Omdat we in het gelukkige bezit zijn van een Nationale Parkpas krijgen we $3 per persoon korting. We sluiten aan in de rij voor de tram die ons naar boven zal brengen. Inderdaad, een tram. Althans zo noemt men het voertuig hier dat je naar boven brengt. Een tram bestaat uit acht cabines. In iedere cabine kunnen 5 personen zitten. 40 man per rit dus. Een ritje naar boven duurt vier minuten. Naar beneden duurt drie minuten. Er wordt keurig uitgelegd wat de bedoeling is. En dat je bij het instappen dient uit te kijken voor je hoofd omdat de deuropening maar 1,2 meter hoog is. Als de deur opengaat, en de mensen zijn uitgestapt, zie ik dat de cabine zelfs lager is dan de deuropening hoog is. Met 1,1 meter houdt het toch wel op. Bovendien is de cabine ongeveer 1,1 meter breed en 1,1 meter diep. Bovendien is het geheel rond. Echt veel ruimte heb je dus niet. Zeker niet als je cabinegenoten ook nog eens het postuur hebben wat wij ons bij de gemiddelde Amerikaan voorstellen.
Eenmaal boven stappen we uit, en we lopen naar een raampje. We genieten van het uitzicht aan beide zijden van het het grootste monument van de Verenigde Staten. We kijken 192 meter recht naar beneden, en vinden het eigenlijk niet eens zo heel hoog. We maken de nodige foto’s en wurmen ons weer in de cabine om naar beneden te gaan.
We wandelen door het museum en als we eenmaal weer buiten zijn, ontdekken we dat we inmiddels drie uur verder zijn. Time flies when you’re having fun is zeker waar. We gaan een kop koffie drinken alvorens we verder gaan naar het volgende gedeelte van het park, The Old Courthouse. Ook dit gebouw heeft een koepel, die we graag van de onderzijde willen bewonderen. Een medewerker van het Nationaal Park verontschuldigd zich voor alle vlaggen die in de koepel hangen, maar er waren deze week enkele ceremonies waarvoor deze nodig waren. Wij vinden het wel wat hebben, en maken hier graag foto’s van. De tijd vliegt zo voorbij en voordat we er erg in hebben, is de dag al een eind gevorderd.
We gaan wat multicaches doen die ons langs diverse kunstwerken en door parken leidden en ons bovendien leuke plekjes in de stad laat zien. We gaan een hapje eten in de stad. Na het eten maken we nog foto’s van de boog in het donker. Moe gaan we terug naar het hotel. Kijken hoe het water in deze kamer wegloopt.
