Aangezien het nog steeds weekend is, mogen we ook vandaag weer uitslapen. Een beetje noodgedwongen is dat ook wel, want het ontbijt is pas vanaf zeven uur in de ochtend beschikbaar. Voor Amerikaanse begrippen is dat zeer laat. Meestal kunnen we al om zes uur ontbijten. Soms nog eerder, maar dat is ook voor ons te vroeg. Voor vandaag staat niet zo heel veel op de planning. Als eerste gaan we proberen om een oude geocache te zoeken. De berichten die we hierover hebben gelezen zijn zeer wisselend. De een verhaalt over een mooie wandeling door een fraai gebied, terwijl een ander zegt dat dit een vrij snelle oppikker is. Als we op de kaart kijken, lijkt het laatste het geval te zijn, maar we hebben al eerder voor verrassing gestaan wat dat betreft, dus nemen we het zekere voor het onzekere en reserveren we hier redelijk wat tijd voor. We parkeren de auto, en beginnen aan de route die volgens de GPSr het meest logisch is. Al snel laten we de drukte van de stad achter ons en lopen we langs de Indian Creek in Missouri. Nog geen tien minuten wandelen later staan we met de cache die is verstopt op 20 juni 2000 in onze handen. We krabbelen onze naam in het logboekje en gaan terug naar de auto.
Eigenlijk is dit toch wel een tegenvaller. Althans wat betreft tijd die we ermee kwijt zijn. De volgende stop is 232 kilometer verderop. Hier zullen we ook niet heel veel tijd mee kwijt zijn denken we. Twee uur later parkeren we de auto nabij het Herdenkingsmonument voor de Brandweerlieden van Missouri. Heel indrukwekkend. Jammer dat het door de zon onmogelijk was om er een fatsoenlijke foto van te maken.
Hier komt de verwachting wel uit. Aangezien het etenstijd is gaan we op zoek naar een leuk plekje om te picknicken. We vinden een picknickbank bij een leuk meertje. Na de lunch rijden we door naar het 1e State Capitol van Missouri. Hier hebben we ons eigenlijk niet in verdiept wat te kunnen verwachten. De naam alleen was genoeg voor ons om dit in de route van vandaag in te passen. Als we weer iets meer dan een uur hebben gereden arriveren we in St. Charles. We verwachten dat we op een zondag de auto gemakkelijk kunnen parkeren, maar dat valt tegen. Overal zien we bordjes staan met “Lot full”, oftewel parkeerplaats vol. Gelukkig zijn we niet te beroerd om een stukje te wandelen en we rijden gewoon een stuk verder. Vrij snel vinden we een parkeerplek en wandelen we tussen de mensenmassa door richting ons doel. Het State Capitol dat ooit hier was. We zijn onder de indruk van de vele fraaie gebouwen in deze plaatst. Als we bij het State Capitol zijn horen we plotseling de wereldhit van George Baker in de verte. Nee, niet Little Green Bag, maar Una Paloma Blanca. We lopen verder en zien een bord staan waarop vermeld staan dat het vandaag Octoberfest is in St. Charles. We beseffen dat we met onze neus in de boter zijn gevallen en vragen ons af waarom ze dan in hemelsnaam Una Paloma Blanca spelen. We verwachten eerder een medley van de Zillertaler Mander. Als we verder lopen zie ik een oude mini staan. Erachter staat ook nog een oude auto. We lopen erheen en zien dat er hier een klassieke autoshow is. Naast elkaar staan hier ontelbare oudjes. Wat opvalt is dat de Amerikanen heel veel aandacht hebben voor een auto als een Audi Quattro uit 1984 terwijl een Chevrolet Bell Air uit 1957 geen aandacht krijgt. Als we ruim 500 meter oude auto’s hebben bekeken en het einde nog niet in zicht is, besluiten we om terug te wandelen naar de auto. We hebben namelijk nog meer op de planning staan.
Een brug die onderdeel was van de oude Route 66 is het volgende doel. De brug is vandaag de dag afgesloten voor autoverkeer, maar voetgangers zijn er meer dan welkom. Wat bijzonder is, is dat de brug twee staten verbind. Missouri en Illinois. En dat allemaal over de rivier de Mississippi. De brug is oud, en van oude glorie is er eigenlijk geen sprake. Op de staatsgrens zijn heel vaag de contouren van de oude schilden te vinden. Als men dit wenst te bewaren, dan is er toch wel wat restauratiewerk nodig in de komende jaren.
We rijden richting St. Louis. Als we de stad binnenrijden, denken we dat we de navigatie verkeerd hebben ingesteld. We zijn namelijk op weg naar een kerk, en we zien recht voor ons een enorme kerk. We zetten de auto aan de kant van de weg en kijken het even na voor de zekerheid. De navigatie blijkt toch goed ingesteld te zijn, en we gaan verder. We hebben geluk als we de kerk binnen willen gaan, want hij is nog open. Helaas is er een dienst aan de gang, door een minuscuul raampje maak ik snel een foto van de kerk. Iemand komt ons vertellen dat we best door de kerk mogen lopen gedurende de mis, zolang we maar geen foto’s maken. We vinden dit heel vreemd, en gaan verder, want het hoort gewoon niet om tijdens een mis in de kerk rond te wandelen. Als we na het eten aan de deur voelen is de kerk gesloten. We rijden naar het hotel en bedenken dat we vandaag toch weer behoorlijk wat hebben gezien.
