Vandaag laten we Chicago achter ons. Het is de eerste dag waarop tevens behoorlijk wat kilometers op de planning staan om af te leggen. Een straf is dat eigenlijk nog nooit geweest, aangezien er overal iets te zien en te doen is. De eerste stop van de dag is een geocache die is geplaatst in oktober 2000. Iedereen zal begrijpen dat wij daar graag een stukje voor omrijden. De auto wordt geparkeerd en na een korte wandeling wordt de container vlot gevonden. Weer zijn we een stapje dichter bij ons doel om van iedere maand waarin een geocache is geplaatst vier exemplaren te vinden. We dienen nu nog maar 15 caches te vinden die in 2000 geplaatst zijn, en we zullen de queeste die we onszelf drie jaar geleden hebben opgelegd hebben voltooid. We hopen dat volgend jaar oktober te kunnen bewerkstelligen, nadat we onze volgende rondreis hebben voltooid.
We gaan weer verder. Op naar Shipshewana. Dit is een Amish-dorpje. Vier jaar geleden hebben we een bezoek gebracht aan Lancaster, en dat was als het ware een openluchtmuseum. De verwachting voor ons is dan ook dat we iets soortgelijks gaan zien hier. Althans volgens de reisgidsen dan. In de praktijk is het even iets anders. Er leven hier inderdaad Amish, maar ze zijn veruit in de minderheid. En het dorpje bestaat hoofdzakelijk uit winkeltjes die alle souvenirs die maar te bedenken zijn proberen te verkopen. Amish mensen zien we mondjesmaat. Al snel komen we tot de conclusie dat wij hier niet op onze plek zijn. We zoeken een plek om te picknicken en te overleggen wat de nieuwe plannen voor vandaag worden. Heel veel is er in dit stukje van de VS niet te zien, dus we besluiten om ons te laten verrassen door middel van het zoeken van enkele caches. Zo gezegd zo gedaan, en we gaan op pad richting Ohio. In die staat hebben we nog geen cache gevonden, en zo kunnen we ook deze staat op de kaart mooi inkleuren.
Uiteindelijk belanden we via enkele caches in het dorpje Edon. We bedenken dat het wel lollig is om alle geocaches in dit dorpje te vinden en zo deze plaatst spreekwoordelijk van onze kaart te vegen. Tien minuten later hebben we alletwee de caches in deze wereldstad gevonden. We stoppen bij een fraaie muurschildering met een motto waar we ons wel in kunnen vinden.
We besluiten om inkopen te gaan doen. We hebben nog enkele dingen nodig deze reis en aangezien we nog een uurtje over hebben alvorens we willen gaan dineren, is dit eigenlijk het ultieme moment daarvoor. We kopen twee plaids om over de koffers te draperen in de auto zodat deze aan het zicht worden onttrokken. De ramen zijn wel geblindeerd, maar onze rode tassen vallen wel op. Bovendien vloekt dat rood van de tassen ook met onze oranje auto, dus als we dat ook nog eens kunnen neutraliseren is dat mooi meegenomen. Na het eten is het nog ruim een uur rijden naar het hotel in de staat Michigan. Onderweg genieten we van het landschap en om de een of andere reden klinkt de muziek van The Death South in mijn hoofd. Als we bij het hotel arriveren is het nog net niet donker. We checken in, en kunnen we, nadat we hebben teruggekeken op een geslaagde dag, onszelf gaan voorbereiden voor de dag van morgen.
