Misschien is het verwend, ja dat wel. Maar zonder internet een dagje bezienswaardigheden in elkaar knutselen, is gewoon wat lastiger. We hebben wel de reisgidsen van Duitsland meegenomen, maar daar staan hoofdzakelijk de grotere attracties in verspreid over heel Duitsland. En aangezien we de omgeving al vaker gezien hebben, zijn we juist op zoek naar de verborgen pareltjes.
Toen ik nog de beschikking had over Wifi had ik het Freilicht-museum al uitgezocht. Dit ligt op loopafstand van ons appartement. Prima dus. In het appartement lag een folder met daarin hoogtepunten van de omgeving. Mijn oog viel op een artikel ‘Die Perle am Glan’, Meisenheim. Dat kon nog wel eens iets zijn voor de middag.
Na uitgeslapen te hebben, lopen we na het ontbijt naar het openluchtmuseum. Ook al is het voor ons niet meer vernieuwend, we genieten nog altijd van de in oude stijl teruggebrachte huisjes. Binnenin de huisjes geldt een ‘mund-nase maskenplicht’. Bovendien mag je maar met één huishouden tegelijk in de huisjes zijn. Het was maar goed dat we er op tijd waren, want rond 11:00 uur werd het wat drukker en moest je soms wat langer wachten voordat je een huisje binnen kon. We konden wel merken dat we aan het einde van het seizoen waren, want de koffiebar was al gesloten. We zijn toen maar op de terugweg naar het appartement bij de bakker koffie gaan drinken.
Vervolgens op naar Meisenheim. Naast een aantal labcaches lagen hier ook nog een multicache. Na ruim vijf uur rondgewandeld te hebben en vele mooie huisjes, steegjes, fonteinen gezien te hebben en ook nog een route door het bos afgelegd te hebben, kunnen we zeggen dat we alle ins- en outs van dit leuke stadje gezien hebben. Helaas hebben we de cache niet kunnen vinden, maar weten we wel dat een bezoek aan Meisenheim een bezoek aan de Parel aan de Glan is.
