Vandaag gaan we op pad om een lange multi-cache te wandelen. In eerste instantie hadden we een wandeling uitgezocht over de drie hoogste bergen in de regio. Maar aangezien we een chronisch gebrek aan hoogtemeters in de kuiten hebben, leek het ons verstandiger om maar een kortere wandeling uit te zoeken met iets minder hoogtemeters daarin.
Maar eerst gaan we richting de Wilie Wortel cache die we gisteren niet logden. Als we de auto parkeren, kom ik tot de conclusie dat ik de GPSr in het appartement heb laten liggen. Tja, dat is een beetje dom. En cachen met de telefoon is ook niet je van het, omdat de telefoon binnen no-time leeg is. Dan hebben we natuurlijk wel een powerbank bij ons, maar toch. Gelukkig zit er in de rugzak ook altijd een reserve GPSr. Deze wordt tevoorschijn gehaald en opgestart. Al snel kom ik tot de ontdekking dat ik de caches in deze omgeving er niet op heb gezet voordat we vertrokken. Dat is een beetje dom, maar ik kan me altijd verschuilen achter het feit dat we een vakantie binnen een dag hebben voor moeten bereiden.
We loggen de eerste cache en gaan door naar de Eschbacher Klippen. Een soort van Duivelsmuur zoals we in de Harz iets meer dan vijf jaar geleden hebben gezien, maar dan een stuk kleiner. We maken een paar foto’s, en gaan door naar het dorpje Schmitten om daar te gaan wandelen. We parkeren de auto en drinken eerst een kop koffie. We zien dat er ook een paar hengelcaches in de omgeving zijn, die we tijdens het tweede deel van de wandeling passeren. Het leuke van deze wandeling is dat we halverwege weer voorbij de auto komen, dus op dat moment kunnen we lekker weer een kopje koffie drinken.
We beginnen aan de wandeling die ons leidt langs allerlei houten beelden van dwergen en genieten hier en daar van het uitzicht. We komen bij een punt van een puzzelcache. Alhoewel deze puzzel van het hoogste moeilijkheidsniveau is, weten we hem toch snel op te lossen. Omdat het niet zo heel erg ver om is, besluiten we om naar het eindpunt te wandelen om de cache te zoeken. Als we daar zijn gearriveerd, kunnen we niets vinden. Dan komen we tot de ontdekking dat de cache boven in de boom hangt. Een hengelcache dus. Maar ja. We hebben de hengel nog in de auto liggen. Een beetje dom.
We wandelen verder en als we halverwege zijn, genieten we weer van een kop koffie. We doen de hengel in de rugzak en wandelen verder. De hengelcaches worden vlot gevonden en naar beneden gehaald. De afstanden tussen de verschillende tussenpunten zijn in het tweede deel behoorlijk groot. Te groot naar onze goesting. Bovendien dienen we een stuk langs een drukke weg te wandelen en de volgende kilometer leidt ons over een pad dat bestaat uit de sporen van tractorbanden. Echt gemakkelijk loopt dat ook niet.
We wandelen verder, en plotseling staan we weer vlakbij het punt waar we eerder zonder hengel stonden. We gaan een poging wagen, maar komen tot de ontdekking dat onze hengel een kleine 40 centimeter te kort is. Een stuk verderop zie ik een stuk gezagen boomstronk liggen van een centimeter 30 hoog. Met wat moeite manoeuvreren we deze tot vlakbij de boom. Nu is onze hengel wel lang genoeg. Deze actie blijkt dus allesbehalve een beetje dom geweest te zijn.
Op de terugweg stoppen we nog voor een ultra-korte wandeling door het plaatsje Ipstein. Het doel hier was om de vandaag verbrande calorieën weer een beetje op niveau te brengen middels een ijsje.
