Bij de korte voorbereiding hebben we gekeken naar welke caches we tegen zouden komen met veel favorietenpunten. We zijn een hele tijd geleden door Remoke (Theo) al gewezen op twee caches welke echt een must zijn op te doen. Namelijk Der Falsche Major en Akte 69. Het zijn we erg uitdagende caches en je bent er een aantal uren mee zoet. We zijn dus gewaarschuwd en hebben voor beiden een tijdsslot gereserveerd.
Voor de zekerheid hebben we alle antwoorden gekregen. Want als we met z’n tweeën op pad zijn, hebben we niet altijd het geduld om heel lang op een plek te zoeken. Bovendien is het bij een van de caches noodzakelijk op naar de zolder te klimmen. En waarschijnlijk is er een ladder die te gebruiken is, maar misschien ook niet. En gezien het gestel van ons beiden niet meer is wat het was en de tand des tijds aardig huishoudt, is het slim om het antwoord van te voren te weten en geen halsbrekende toeren uit te hoeven halen. Ook al is het goed toeven in een Duits ziekenhuis, eenmaal was wel genoeg…
Bij het eerste waypoint aangekomen, lopen we direct vast. Geen idee wat we hier van moeten maken. Gelukkig hebben we de tips bij de hand, anders werd het wel een heel kort avontuur. Het tweede waypoint ging ons prima af. Een fraai gemaakte waypoint met een werkende telefoon die een hele verhandeling houdt over hoe de drugsdealer gepakt kan worden. We wandelen verder richting een lost-place en gaan naar binnen.
We zijn hier meestal dol op. We hebben al vele ghosttowns in de VS gezien en we genieten hier telkenmale van. En eerlijk is eerlijk, misschien zijn we daardoor verwend, maar deze lost-place is niet wat we ervan verwacht hadden. We vinden er teveel echte rotzooi liggen. Het lijkt erop dat de plek nog dagelijks door zwervers in gebruik is. En dan is het lastig op tussen de rotzooi de noodzakelijke aanwijzingen te vinden. We doen uiteraard wel ons best, maar hebben geen zin om echt tussen de zooi te zoeken. En hoe we ook met onze zak- en uv-lampen schijnen, we vinden welgeteld 1 aanwijzing. En dat is niet genoeg om de cache te kunnen vinden. Na wat foto’s te hebben genomen, laten we deze lost-place achter ons. Het was een avontuur, maar kon ons niet echt bekoren. De puzzels zijn voor ons veel te hoog gegrepen.
We zijn ruim binnen ons tijdvak klaar en hebben nog genoeg tijd over tot we op het eerste punt van de tweede cache verwacht worden. We besluiten om een kopje koffie te drinken en wat labcaches te doen.
Om even na 12:00 uur is het tijd om naar Akte 69 te gaan, waar we om 13:00 uur dienen te zijn. De eerste puzzel wordt door ons zelfstandig opgelost. Dat is 1. We gaan dapper verder en komen aan bij een huis waar we de sleutels van opgehaald hebben.
We sluiten keurig de deur achter ons, zoals het ons opgedragen is. We komen aan in een huis waar een vrouw van lichte zeden woont. Dit is aan alles te zien.. (De foto’s en ook de cache is niet voor jeugdige kijkers onder de 16 jaar geschikt). We bezoeken als eerste de keuken. Een paar aanwijzingen vinden we zelf. Hoewel ik wel afgeleid ben van het deurtje dat niet geopend mag worden omdat er een Siebenslaffer huist. (Google heeft me later geleerd dat het beestje eruit ziet als een kruising tussen een eekhoorn en een muis).
Maar goed, verder dus. Het lukt ons niet om het blik te vinden dat geopend kan worden. Wederom biedt de hulplijn uitkomst. Verder via de woonkamer en de slaapkamer. De aanwijzingen vinden we erg ver gezocht en niet voor ons weggelegd. We hebben de kelderruimte nog bezocht, maar hebben de caravan gelaten voor wat het was.
Het concept is meer een escaperoom dan een multicache. Super mooi gemaakt, zonder meer. Alleen voor ons een brug te ver, maar we zijn wel een ervaring rijker.
