Gisteren tikte ik al dat we een wandeling op het programma hebben staan. Die hebben we laten schieten omdat we de parkeerplaats niet met onze auto konden bereiken. De wandeling staat wel hoog op ons lijstje, dus gelukkig konden we vandaag op herkansing. We rijden naar de plek waar we de auto wel kunnen parkeren en maken ons op voor een wandeling van iets meer dan 10 kilometer door redelijk zwaar terrein. Het gebied hier draagt de mooie naam Ah-Shi-Sle-Pah Wilderness Area. Het stukje dat wij gaan bekijken staat bekend onder de naam Valley of Dreams. Hoewel het allemaal vrij vlak lijkt, moet men niet vergeten dat we hier wel op een hoogte van 2000 meter zitten. De lucht is dus ook nog eens wat ijler dan we gewend zijn. Het rondje dat we graag willen wandelen, is op zich niet zo heel lang. Iets meer dan een kilometer. Als het goed is, is het wel een hele mooie kilometer waarbij we toch regelmatig wat zullen dienen te klauteren en veel zullen moeten stoppen om foto’s te maken. De bekendste rotsformatie hier is Alien Throne. De wandeling naar het begin van het rondje is iets meer dan vier kilometer over een open, kale vlakte. Net zoals gisteren zijn ook hier geen paden en dienen we puur met behulp van de GPS te wandelen. Pas als we bijna bij het beginpunt van het rondje zijn, zien we waarvoor we zijn gekomen. Dit is vanaf geen enkele weg te zien, en het staat ook niet in de reisgidsen genoemd. Voor het rondje van iets meer dan een kilometer hebben we bijna twee uur nodig. Zo veel is er te zien. Regelmatig valt onze mond open van verbazing. En we genieten. Genieten met volle teugen. Dit landschap is zo onwerkelijk en fragiel. Aan alles is te zien dat dit gebied continue aan verandering onderhevig is. Beiden zijn we ervan overtuigd dat het er hier over 100 jaar heel anders uit zal zien.
Als we na bijna vier uur wandelen en fotograferen weer terug bij de auto zijn, zijn we beiden toch wel behoorlijk moe. Net zoals gisteren, is ook hier de ondergrond niet hard, waardoor je nagenoeg iedere stap een beetje wegzakt. We hadden nog een wandeling op de planning staan, maar aangezien die niet zo heel spectaculair is, besluiten we om die te laten voor wat die is. Maar wat dan. Om nu naar het hotel te rijden en dan aan de rand van het zwembad te gaan liggen is ook zoiets. We pakken de reisgids en vouwen de kaart van de Nationale Parken & Monumenten open. We zien een stipje staan met de naam Aztec Ruins NM erbij. We hebben er nog nooit van gehoord, maar aangezien het niet eens zo heel ver van het hotel vandaag is, besluiten we om erheen te rijden en ons te laten verrassen. Terwijl we onderweg zijn, hebben we weer bereik met de telefoon. Marieke zoekt op wat ons te wachten staat, terwijl we langzaamaan verder komen richting het monument. Zo komen we te weten dat we oude ruïnes zullen zien en een oude, volledig gerestaureerde Kiva. Dat laatste is heel bijzonder, aangezien het de enige gerestaureerde Kiva ter wereld is. Als we bij het monument zijn, worden we enthousiast ontvangen door de medewerkster en krijgen we een korte uitleg wat we allemaal in het park kunnen doen en zien. We hebben al vaker ruïnes gezien uit de tijd dat er enkel nog Indianen in Amerika woonden, maar toch zijn we hier weer verrast. Ook de gerestaureerde Kiva is leuk om gezien te hebben. Als we alles gezien hebben, is het al weer tijd om te gaan eten.
We rijden richting een Mexicaans restaurant en eten daar een hapje. Na het eten maken we nog ons jaarlijks bezoek aan een Halloween winkel en gaan we moe en voldaan richting het hotel.
