Graag had ik hierboven een foto van King of Wings willen plaatsen. Het heeft niet zo mogen zijn. Enkele jaren geleden zagen we een foto voorbijkomen op internet van een enorme, platte, rots die zweeft als een vleugel boven de grond. Na lang zoeken, kwamen we achter de naam van deze rotsformatie, King of Wings dus. De locatie was nog een raadsel, maar die vonden we later ook nog. Probleem hiervan was dat er eigenlijk geen wandelpaden en fatsoenlijke wegen waren. We vonden een locatie waar we de auto konden parkeren en hoe we ongeveer zouden moeten lopen.
Vandaag was het dan zover. We verlaten al vroeg in de ochtend de verharde weg, en na iets meer dan 16 kilometer over de onverharde weg te hebben gereden, parkeren we de auto en gaan we op pad. We dienen onder een hek door te kruipen, wat volgens de beschrijving die we hebben gevonden is toegestaan. Vervolgens wandelen we de aangegeven richting op. Het zou ongeveer een kilometer of vier moeten zijn. Na een tijdje gewandeld te hebben door een open vlakte, staan we aan een canyon. Deze is niet zo heel diep, en als we even rondkijken zien we een mogelijkheid om deze over te steken. We wandelen verder en plotseling staan we in de Badlands. Het lijkt een hele harde korst als je het ziet, maar in werkelijkheid is het vrij zacht, en iedere stap die je zet, zak je enkele centimeters weg. Dan staan we weer aan een canyon. Ook deze weten we over te steken en we wandelen vrolijk verder. Als we op 900 meter van King of Wings zijn verwijderd, staan we plotseling aan een canyon die toch een serieuze diepte heeft. We lopen langs de rand, maar zien nergens een plek waar we fatsoenlijk naar beneden kunnen. Een gouden regel die we altijd al hebben gehanteerd tijdens onze reizen is: “Bij een klein beetje twijfel, helemaal niet doen.” Er zullen vast mensen zijn, die de afdaling geen probleem zullen vinden, maar voor ons lijkt het niet verantwoord. Hoe jammer we het ook vinden, we besluiten om te keren en terug te wandelen richting de auto. Eigen veiligheid voor alles. Als we weer bij de auto zijn, hebben we bijna 10 kilometer getippeld.
We hebben nog een andere wandeling op het programma staan. Eigenlijk is dit een beetje van hetzelfde laken een pak. We rijden over een onverharde weg richting de beoogde parkeerplaats. Maar deze kunnen we met onze auto niet bereiken. Hier is echt een terreinwagen voor nodig. We kunnen de auto wel parkeren, maar de wandeling zou daardoor dusdanig lang worden dat het teveel van het goede op één dag zou zijn. Zeker gezien het feit dat door de zachte ondergrond, het wandelen toch al behoorlijk zwaar is. We overleggen, en besluiten om richting de voor morgen geplande wandeling te rijden. Deze is ook een kilometer of tien, maar veel eenvoudiger in te korten mocht het nodig zijn. Zo gezegd, zo gedaan. De parkeerplaats hiervoor staat gewoon keurig aangegeven. Het gebied heeft de schitterende naam De-Na-Zin Wilderness Area. Vroeger stond het bekend als Bisti Badlands, en dat is voor ons op de een of andere manier toch beter te onthouden. Het bijzondere aan dit gebied, is dat ook hier geen wandelpaden zijn. Bij de parkeerplaats is een kaart afgebeeld, met daarop enkele rotsformaties en daarbij staat de afstand vanaf de parkeerplaats. Ook staan er nergens in het gebied markeerpaaltjes of iets dergelijks. Zoek maar gewoon je eigen weg. Als je een tijdje rondwandelt weet je niet meer waar je heen gaat. Alles lijkt ook nog eens op elkaar en voordat je het weet ben je verdwaald. Een GPS is dan eigenlijk ook onmisbaar hier om je weg te vinden. Gelukkig hebben wij die wel een, dus met behulp daarvan vinden we vlot de juiste weg naar de rotsformaties die we willen zien.
We zien hoodoos en wings. Versteende bomen en Badlands. We genieten volop en maken de veel foto’s. Vooral de hoodoos zijn heel indrukwekkend. Al dienen we te zeggen dat een foto wel eens een andere illusie kan opwekken dan het in werkelijkheid allemaal is, als je het perspectief een beetje aanpast. Gedurende onze wandeling door De-Na-Zin / Bisti Badlands, hebben we onze eigen King of Wings gevonden. Waren we deze ochtend nog vleugellam, nu gaan we fladderend van blijdschap terug richting de parkeerplaats. Als we terug zijn bij de auto hebben we iets meer dan 8 kilometer gelopen, en kunnen we alweer terugkijken op een geslaagde dag.
