Gisteren was een lange dag. We lagen dan ook al vroeg op één oor. Gevolg hiervan is dat we vanmorgen vroeg wakker waren. Toen ik een been over de rand van het bed zwierde, moest ik even in mezelf glimlachen en dacht: “AMaai, da’s vroeg!” Ach, ik had nog wel het een en ander te doen, dus de paar extra uurtjes waren ook niet zo heel erg. Iets voor de klok van zeven gingen we ontbijten zodat we rond de klok van half acht zouden kunnen vertrekken.
Dat was allemaal geen probleem, en nadat we inkopen voor de lunch hadden gedaan, waren we op weg naar de kust. Het weer is niet geweldig op het moment, maar het was gelukkig droog deze ochtend.
We stoppen zo nu en dan om een cache te zoeken. Te genieten van het uitzicht of de benen te strekken. Iedereen die ons een beetje kent, weet dat we geen uren achter elkaar in de auto zitten.
We parkeren de auto in het plaatsje Cannon Beach. Het doel hier is om een heuse strandwandeling te maken om de bekende Haystack Rock te bekijken. Het waait stevig op het strand. Voordeel van de wind is dat het niet zo druk op het strand is. We genieten dan ook volop. Als we aan de wandeling terug naar de auto beginnen, start het te regenen. Iets wat het bijna de hele dag verder blijft doen. Ik vraag me af of we dat wel verdiend hebben. Maar ach, het is zoals het is….
Als we dit schitterend stukje natuur hebben gezien, gaan we op weg naar het doel van vandaag. Een oude geocache die verstopt is in november 2000. De route erheen is niet eenvoudig. Tenminste als je de berichten van de afgelopen 19 jaar mag geloven. Meer dan de helft vermeldt dat de route met een gewone auto niet te doen is. Maar anderen melden dat met een gewone auto de cache gewoon te bereiken is. Maanden geleden hebben we de route uitgezet en vandaag is het dan zover, Het regent behoorlijk hard als we bij het eerste punt gearriveerd zijn. Hier verlaten we de verharde weg en gaan we gestaag omhoog over een gravelpad. We stoppen regelmatig, want ondanks de regen en de mist is het gewoon allemaal erg fraai onderweg. Na iets meer dan 50 minuten en 18 kilometer zijn we boven en parkeren we de auto. Korte tijd later staan we met de cache in handen en kunnen we onze naam in het logboekje erbij krabbelen. We rijden dezelfde weg weer terug en genieten ook nu weer met grote regelmaat. De weg omhoog was geen enkel probleem. Eén keer nemen we een verkeerde afslag en wordt het pad redelijk smal. Maar iemand die op Malta of Corfu heeft gereden krijgt het hier niet warm van.
Als we de geasfalteerde weg opdraaien, besluiten we om een bakje koffie te gaan doen. En ondertussen even kijken wat we vandaag nog meer gaan doen. We hebben namelijk nog enkele uren over vandaag, Al snel zien we dat er in de buurt een vuurtoren moet zijn. We rijden die richting op, en na een omleiding van 35 kilometer arriveren we bij de vuurtoren. Heel bijzonder is de toren niet, en we wandelen verder richting een hele bijzondere boom. De octopusboom.
Zo wordt het uiteindelijk nog behoorlijk laat alvorens we in een Mexicaans restaurant zitten te eten. Ondanks de regen van vandaag, hebben we genoten van iedere stap die we vandaag hebben gezet.
